Er ekki fegurðardrottning en ég brosi vissulega í gegnum tárin.  … Hjálp mín í gegnum sorgarferlið felst m.a. í því að ég er að hjálpa öðrum í skólagöngu lífsins, en bekkirnir geta reynst býsna erfiðir. Hjálpin felst í ómetanlegri fjölskyldu og vinum, samhug og samstöðu. Hjálpin felst í fullvissu minni á því að ég geng aldrei ein og trúnni á hið eilífa líf, og þar fer fremst í flokki eilífa lindin mín, hún Eva Lind Jónsdóttir sem hvíslar hvatningarorð í eyra mömmu sinnar.

Gleði og jákvæðni voru skilaboðin hennar – og ég hef tekið þá ákvörðun að gleði og jákvæðni skuli vera einkunnarorðin mín. Afkoma mín byggist á starfinu mínu, einkaviðtölum, námskeiðum og fyrirlestrum m.a. um meðvirkni og málefni andans. Markmiðið með starfinu er, fyrir utan það að vera þessi „meðhjálpari“ á lífsgöngunni og eiga fyrir salti í grautinn, að afla tekna svo ég geti staðið betur við bak barna minna sem kveðja yndislega systur og til að hafa tök á heimsóknum til barnabarnanna i Danmörku, sem sjá svo ung eftir einstakri mömmu. Þess vegna ákvað ég að samþykkja viðtal við Vikuna til að kynna mig og mín störf.

Ég er þakklát fyrir kynningunai og þakklát fyrir lífið.