Eftirfarandi pistill er þýðing á pistli eftir Suzanne Degges-White Ph.d. og heitir á frummálinu
5 Hard Truths About Breakups eða 5 erfiðar staðreyndir um sambandsslit
1. Það er sjaldnast auðvelt að skilja.
Það er til gamalt lag sem heitir „Breaking Up is Hard to Do.“ – Titill lagsins gefur í skyn hversu mikið erfiði getur falist í því að slíta sambandi. Alveg sama hversu sannfærð við erum að það sé rétti tíminn til að slíta sambandinu, þá getur það kostað blóð svita og tár að skera okkur laus frá maka okkar – eða vini. (Mín aths. – það er ágætt að nota sögnina að „skera“ því að í raun þurfum við að klippa á eða skera á tilfinningaböndin, – og oft er talað um „clean cut“ eða hreinan skurð, – með því að vera ekki alltaf í „onandoff“ sambandi – því þá erum við að tengja og slíta aftur og aftur og það getur verið til að draga sársaukann /sambandið á langinn).
2. Það getur fylgt því sársauki – mikill sársauki.
Sársauki getur fylgt sambandsslitum – þrátt fyrir að þau hafi verið óhjákvæmileg og til að bjarga okkur andlega. Þó mörg okkar upplifi létti við að sjá ófullnægjandi samband í andaslitrum, munu sumir finna ákafan sársauka við það að vera þvinguð til að viðurkenna að samband hefur runnið sitt lokaskeið. Þegar sambandi lýkur – sama hversu réttmæt ástæða er fyrir hendi – þá höfum við ekki aðeins misst maka eða vin, heldur höfum við tapað framtíðarsýninni eða draumnum sem við áður höfðum þar sem makinn var hluti heildarmyndarinnar eða sýnarinnar.
Það eru sérstaklega konur sem sinna öðrum og tengjast vináttuböndum, sem nokkurs konar leið til að „lifa af“ (survival mechanism). Ef að konur geta ekki viðhaldið sambandi, geta þær upplifað vonbrigði yfir sjálfum sér, ekki bara með maka sinn eða vini. Þær líta á það að geta ekki haldið sambandinu gangandi sem persónulegan ósigur, jafnvel þó að það hafi verið hinum að kenna. (Það að missa maka getur þýtt að missa heilt net vina. Þetta getur leitt til þess að fólk hlaupi í ný sambönd og illa ígrunduð). Ef þú kannast við þig á þessum stað, mundu það að sambandið – vináttan við þig sjálfa/n fyrst – er nauðsynleg forgangsröðun í að mynda heilbrigð sambönd við aðra. Haltu þig við persónulegar væntingar og gildi, áður en þú leggur of mikið í nýtt samband.
3. Hætta er á að sameiginlegir vinir tapist.
Þegar hjónaband eða samband er leyst upp, – verður væntanlega einhver „varanlegur skaði.“ – Þetta getur orðið sérstaklega erfitt þegar það að fórna makanum leiðir til þess að missa sameiginlega vini sem þú hélst mikið upp á og voru jafnvel trúnaðarvinir. Við skilnað er gott að geta leitað til og talað við einhvern sem við getum treyst og sýnir samhug. Þegar fyrrverandi trúnaðarvinur eða vinkona fer í „lið“ með þínum/þinni fyrrverandi, getur það leitt til aukins tilfinningasársauka og missis. Þetta getur líka aukið reiðina í garð fyrrverandi maka, þar sem þú kennir honum um að þú hafir misst þennan vin/vinkonu.
4. Þú verður einmana.
Þegar rútína sem áður var ykkar er ekki lengur sameiginleg, og þú hefur ekki eitthvað annað eða annan til að fylla upp í rýmið þar sem makinn var, getur þú upplifað ákafa einmanakennd, jafnvel þó þú sért fegin/n að vera laus úr vondu eða jafnve eyðileggjandi sambandi. Þrátt fyrir að finna skemmtileg áhugamál – getur einmanaleikinn verið viðloðandi. Það er eðlilegt og ekki endilega merki þess að það hafi verið mistök að slíta sambandi. En ef að einmanaleikinn vex með tímanum, og truflar eðlilega virkni þína, getur verið gott að tala við ráðgjafa til að fá hjálp við að vinna úr tilfinningaviðbrögðum. Að sakna félagaskaparins er eðlilegt, en að fá þráhyggju gagnvart því eða dvelja í eymd sinni – eins og talað er um – er það EKKI. –
5. Það verður léttara.
Sumir segja að tíminn lækni öll sár, en það sem er líklegra réttara er að fjarlægðin hjálpi okkur að fókusera eða veita öðru athygli og því sem er að gerast í núinu. Við mannfólkið erum ótrúlega þrautseig, og þrátt fyrir að löngunin eftir fyrrverandi hverfi kannski aldrei alveg, tekur hún minna og minna pláss í höfði okkar og hjarta. Þegar sambandi lýkur, getur þú upplifað alls konar tilfinningar – reiði og depurð, létti og vonbrigði. Sem betur fer geta hugur okkar og hjarta aðeins tekið slíka tilfinningalega ofhleðslu í stuttan tíma, svo að það að loginn í hinni rjúkandi reiði mun minnka og depurðin víkja. (Ef að þú festist í reiðinni – loginn eykst, eða hugsanir um hefnd og endurlausn verða áleitnar, er mjög mikilvægt að leita sér hjálpar – því þessar hugsanir eru ÞÉR hættulegar).
Það kemur að því að missirinn verður meira sem hluti sögu þinnar, ekki nútíðin.
Það að slíta, jafnvel erfiðu og ófullnægjandi sambandi getur fært okkur nýjar tilfinningalegar áskoranir. En það að vera fær um að slíta sig lausa/n úr ófullnægjandi sambandi, sem heldur aftur af því að þú njótir lífsins að fullu, eða það að líða vel með sjálfa/n þig, er vel þess virði að ganga í gegnum þennan sársauka og erfiðleika. Rannsóknir sýna að vond samskipti eða sambönd eru verri fyrir tilfinningalega velmegun þína en það að vera án rómantísks sambands eða vináttusambands.
Hér lýkur þessari grein – sem ég hef íslenskað, en ef þið smellið á nafn höfundar hér í upphafi getið þið lesið orginalinn.
Elskurnar mínar, – það er að mínu mati alltaf best að leysa vandamál sambanda innan „hringsins“ – eða vinna í sér innan sambands ef það er hægt og ef það er vilji hjá báðum aðilum. Ef sambandið er farið að gera okkur sorgmædd, þá þurfum við að líta í eigin barm og spyrja okkur?
„Á ég þetta skilið?“ – og „Hvað er mér bjóðandi?“ ..
Þetta snýst um sjálfsvirðingu – sjálfstraust – sjálfsást. –
Lífið er ekki til að þrauka – við eigum að dafna og blómstra – við eigum að NJÓTA.
Að elska sig er að taka ábyrgð á sér, og taka sér vald yfir eigin lífi.
ÁST ..
JÓHANNA MAGNÚSDÓTTIR, 