Abraham Lincoln sagði,  flest fólk er eins hamingjusamt og það ákveður að vera.“

Flest fólk játar það líka að það vilji vera hamingjusamt, en er samt að hindra hamingju sína – af hverju? –

Það er eitthvað innra með okkur sem hindrar, hindrar eins og áhyggjufull meðvirk móðir sem vill ekki að barnið meiði sig þegar það fer að ganga og leyfir því ekki að spreyta sig. –  Það gæti nefnilega dottið og meitt sig!

Þetta er sama tilfinningin og kemur yfir ástfangið fólk, – það byrjar að finna gleði og ást, og þá kemur óttinn við að missa gleðina og ástina í kjölfarið og þá tekur stjórnsemin við,  og vantraustið á lífið, – „getur verið að ég eigi þetta skilið? – „Á ég hamingjuna skilið?“ – Efasemdaröddin er sterk og stjórnsöm og segir stopp,  þú gætir meitt þig og þessi hamingja, fuss og svei, – þetta hlýtur að vera of gott til að vera satt! .. o.s.frv. “ ..

VIð hindrum hamingjuna vegna þess að við treystum ekki, förum að hugsa til baka þegar við treystum einu sinni og hún brást og erum viss um að það gerist aftur, – og ætlum þá ekkert að standa upp, heldur hvíla í örygginu – jafnvel í vanlíðan því það er staður sem við þekkjum. – VIð vitum hvað við höfum en þegar við kynnumst hamingjunni þá erum við í óvissunni og óörygginu um hvort hún endist og þá – til að ekkert komi nú á óvart, þá er betra að hafna henni áður en hún hafnar þér. –

Svona getur þetta virkað. –

Af hverju ættum við að kjósa það að vera hamingjusöm? –  Jú, ekki bara fyrir okkur,  –  líka vegna þess að við verðum aldrei nógu óhamingjusöm til að öðrum fari að líða betur. – (Undantekningin er veikur einstaklingur sem fær eitthvað út úr óhamingju annarra og það er þá ekki aðili sem elskar okkur, og jafnvel hið gagnstæða og af hverju að geðjast þeim sem vill okkur illt?) ..

Hreinsum ástæðurnar fyrir að vera ekki hamingjusöm, ástæðurnar sem liggja alveg aftur í bernsku,  hættum að hafna hamingjunni og bjóðum hana velkomna inn í okkar líf.

Eitt af því sem gerir mig hamingjusama er að hjálpa einhverjum öðrum, stundum beint og stundum óbeint.  Hamingjan er smitandi eins og óhamingjan er smitandi. –

Það er alls konar flensa í gangi – og fólk smitar fólk.

Væri ekki dásamlegt að vera smitberi hamingjunnar? –

Eða myndir þú forðast slíkan einstakling, er það ógnvænlegt?

Spurðu þig þá af hverju, og af hverju þú átt ekki skilið að öðlast hamingjuna? –

Hvernig væri bara að segja „já takk og velkomin?“  .. taka hugrekkisstökkið og opna dyrnar fyrir hamingjunni, – þú gætir dottið, jú, jú, en þú gætir líka tekið mörg skref og jafnvel hlaupið! –  en hvað barnið ef það dettur?   Jú það kannski meiðir sig, grætur smá – en ……..

Óttumst (hamingjuna) minna og elskum meira  ❤