Árið 1991 kom út myndin „Sleeping with the Enemy“ – þar sem ung kona sem leikin er af Juliu Roberts, –  lætur líta út fyrir að hún sé látin, til að sleppa frá eiginmanni sínum. –  Hún treysti sér s.s. ekki til að yfirgefa hann. – Hún óttaðist hann í hjónabandinu, óttaðist að fara frá honum og afleiðingar þess. –

Það er vont að vera stödd á þessum stað. – Í kóngulóarvef maka, og það er auðvitað mjög sorglegt. –

Þegar ég fékk nemendur mína til að aðstoða mig í þankahríð (brainstorm) um hvernig þau sæu betri heim, þá kom m.a. „ekkert stríð“ -og flest viljum við sjá stríðlausan heim og herlausan kannski. –

En hversu erfitt er það ekki ef ekki er einu sinni hægt að halda friðinn á heimilunum. –  Af hverju stríð? – Er þetta spurning um eign?  Spurning um yfirráð og vald? –

Unga konan í fyrrnefndri mynd óttaðist að standa sig ekki, – hún þurfti að raða handklæðunum rétt, dósunum í skápnum o.s.frv. –  Röfl, gagnrýni, ásakanir á maka geta snúist upp í það að makinn fer að óttast hinn aðilann í sambandinu. –   Það verður spenna á heimilinu, – þú gerir aldrei nógu vel, eða ekki rétt. –  Það er látið í ljós með orðum, viðmóti, fýlu o.s.frv. –  Stjórnunartæknin er fjölbreytt. – Þetta þarf ekki að vera að aðeins annar aðilinn sé svona, kannski eru þau bæði.

Það er stríð og í stríði er fólk ekki vinir – það er óvinir. –

Það getur ýmislegt gengið á yfir daginn, aðfinnslur, fýla, samviskustjórnun og leiðindi. –  Svo á að fara upp í rúm og hvað?  Sofa saman?  Elskast? –   Sumt fólk fær að vísu eitthvað „kick“ út úr því að sættast í gegnum kynlíf, en spurning hvort það er að elskast eða einhvers konar útrás? –

En þetta gengur ekki svona að eilífu, því auðvitað fer mikil orka í stríðið, í óánægjuna. –

Kynlíf sambýlisfólks/hjóna varir allan sólarhringinn og er ekki bara samfarir. –  Kynlíf er tilfinningatengt og það er bara ekkert varið í að sofa hjá óvini sínum, eða þeim sem þú óttast. –

Þegar þú getur ekki verið heiðarleg/ur við maka þinn þá óttast þú hann. Þegar þú þorir ekki að segja honum hvernig þér líður vegna viðbragða þá óttast þú hann. –

Ég held að allt of mörg pör óttist hvort annað, vegna þess að þau geti ekki verið heiðarleg við hvort annað. –  Hvað ef að þú hefur gert mistök, á þá að segja maka sínum frá því? –  „Æ er ekki betra að sleppa því, hann/hún bregst svo illa við og dæmir mig svo hart“. –

Harðir dómar, ásakanir – hörð viðbrögð eru til þess gerð að við þorum ekki að vera heiðarleg og förum að ljúga. –

Hvað er hægt að gera? –

Sannleikurinn gerir okkur frjáls, –  við verðum að geta talað við maka okkar án þess að óttast viðbrögð.  Báðir aðilar þurfa að vera umburðarlyndir og báðir þurfa svo sannarlega að vera heiðarlegir og traustir. –    Traustið felst m.a. í því að geta sagt maka sínum frá sínum göllum sínu klúðri o.s.frv. –  Trúnaðarbrestur er mjög sár, og það vita þau sem hafa reynt. –  En sárið verður mun verra þegar bresturinn er upplýstur utan frá. – Makinn segir ekki frá.

Ótti við að það sem við höfum að segja særi maka okkar, hefur líka áhrif á hversu heiðarleg við erum. –   Í raun er það þannig að þegar við ottumst að særa maka okkar, – erum við mest hrædd við að meiða okkur sjálf við að sjá makann særðan.

Ótti er gegnumgangandi hér.

Hvað segir það okkur? –   EIgum við ekki að vera hugrakkari?  Horfast í augu við óttann,  og ganga í gegnum hann en ekki ganga í ótta?

Það er ótrúlegt frelsi að vera í sambandi þar sem hægt er að tala um ALLT – án þess að óttast viðbrögð makans. –

Fullorðnar manneskjur bera ábyrgð á sjálfum sér, og við verðum að leyfa makanum að hafa þann rétt að tjá sig og við höfum þann rétt að svara. – Ef við svörum með árás eða ásökunum,  þá hefur makinn þann rétt að ákveða hvort hann vill vera í sambandi með manneskju sem er dómhörð, stjórnsöm og erfið.

Við höfum alltaf val og við verðum að setja mörk. – Láta vita hvað við viljum og líka hafa það á hreinu hvað er boðlegt í samskiptum.

Viljum við stríð eða frið?

Sumt fólk skapar stríð vegna þess að því leiðist. – Hvernig væri að gera eitthvað allt annað við leiðanum?

Vonandi eru ekki margir þarna úti sem þurfa að „feika“ dauða sinn til að sleppa frá maka sínum.

Það á að ríkja frelsi og friður í samböndum. – „Ó hvílíkt frelsi að elska þig“ – söng Páll Óskar. –

Fólk er ekki alltaf sammála og þá eru málin rædd, eins og á góðum starfsmannafundi. – Ef ekki fæst lausn eru til hlutlausir ráðgjafar sem hægt er að leita til. –

Óöryggi skapar ótta, vantraust og erfiðleika svo að það er á ábyrgð hvers og eins að finna sinn styrk, byggja sína sjálfsmynd, rækta sig og sjálfsástina. –

Það eru tveir heilir og kærleiksríkir einstaklingar sem ná að lifa saman í friði. –

Hver var aftur boðskapurinn?  „MAKE LOVE NOT WAR“ ..

Heimilið er friðarsvæði – en ekki jarðsprengjusvæði þar sem fólk er hrætt við að stíga á ranga flís á eldhúsgólfinu eða parketfjöl. –

Allt of margir kannast við spennuna sem er á sumum heimilum. Börnin tala um að það sé betra þegar annað hvort mamma eða pabbi er ekki heima, því þá ríki ekki spenna. –  Það er eitthvað rangt við það. –

Tölum saman í kærleika, tölum frá hjartanu og svörum með hjartanu. Ef samræðan er gerð í vináttu og styrk,  þá er um að ræða vináttu, annars óvináttu og það er engum bjóðandi að sofa hjá óvininum.

Mikið vona ég að þetta hjálpi einhverjum til skilnings á mikilvægi þess að vera heiðarleg – traust – kærleiksrík o.s.frv. –  Lífið er ekki þrautarganga – hjónaband er ekki eitthvað sem á að þrauka heldur, heldur njóta. –

Mæli með að þegar þetta er skoðað, að líta í eigin barm, skoða eigin viðbrögð, eigin stjórnsemi, eigin fýlu-eða samviskustjórnun. –  Við græðum miklu meira á því en að vera alltaf að leita að göllunum hjá hinum. –  Þeir geta líka verið til staðar, en hvað ef báðir aðilar eru tilbúnir að skoða sig, heila sig, bera ábyrgð á sér? –

ELSKA SIG  – JAFNVEL ?