„Hann lætur mér líða svona“

„Hún lætur mig fá samviskubit“

„Hann kemur mér alltaf í vont skap“

„Hann veldur mér vonbrigðum, þegar að hann breytist ekki“ …

Þetta eru nokkur dæmi um setningar – sem við segjum þegar við höfum gefið valdið yfir okkar eigin tilfinningum yfir til annarra. –

Hver lætur okkur líða svona eða hinsegin? –  Ef einhver lætur okkur líða á einn eða annan hátt, þýður það að við erum valdalaus gagnvart viðkomandi.  Við höfum ekki vald á eigin líðan, heldur þessi hann eða hún sem lætur okkur líða. –

Auðvitað hefur fólk mismunandi áhrif á okkur, orkan okkar getur passað vel saman, – stundum finnum við það við fyrstu kynni.  En við þurfum að læra það að við megum ekki gefa frá okkur allt vald yfir eigin líðan, leggja ábyrgðina á okkar tilfinningum á annarra herðar.

„Elskaðu mig“ – „Skemmtu mér“ –  „Gleddu mig“ –  „GEF MÉR“  söng plantan í Litlu Hryllingsbúðinni.

Þegar við verðum svona háð öðru fólki hvað tilfinningar varðar, verðum við eins og strengjabrúður. –  Ef einhver hrósar okkur eða veitir okkur viðurkenningu, verðum við glöð en ef einhver gagnrýnir eða er leiðinlegur við okkur verðum við leið. –

Alltaf þessi „einhver“ – sem er utanaðkomandi. –

Breytingin er að átta sig á að við erum „einhver“ – sem getum endurheimt valdið, ef við höfum gefið það frá okkur.

Í þessu samhengi vil ég enn og aftur endurtaka setninguna: „Meðvirkni verður til þegar við reynum að fá frá öðrum það sem við höldum að við höfum ekki sjálf.“ –

Við höldum að við höfum ekki valdið, en við höfum það.

Við reynum að fá ást, virðingu, traust, viðurkenningu – jafnvel athygli. –

Kannski fáum við valdið með að skipta um fókus, hætta að leita út á við eftir viðurkenningu, eftir „skipun“ um hvernig okkur á að líða.

Er það ekki bara? –  🙂