Að lifa lífinu meðan við höfum líf …

Við eyðum lífi … og berjumst við að skapa líf …

VIð skemmum heilsu … og berjumst við að halda heilsu …

Við óskum okkur dauða .. og óskum okkur lífs …

Við vinnum á móti lífi … og með lífi

Við berum ábyrgð á einu lífi, – fyrst og fremst, – það er okkar eigið líf.

Hvað erum við að gera til að gera það að góðu lífi? –  Erum við að taka ábyrgð á barninu sem fæddist fyrir 20 – 30 – 40 – 50 o.s.frv. árum? –

Barnið var dásamlegt þegar það fæddist, – hefur það eitthvað breyst og hvað ætti að breyta því.  Er dásamleikinn ekki varanlegur?

Ef ekki, af hverju ekki?  – Hver á að passa upp á barnið? – Sinna því, elska það, virða – byggja það upp? –

Þetta barn er innra með hverju okkar, –  okkar rödd sem vill okkur einungiis vel og llýgur aldrei að okkur.  Segir okkur stundum óþægilegan sannleika, eins og: „Það er vont fyrir lungun þín að reykja“ – „Ef þú borðar of mikið af sykri þá nærir þú veiku frumurnar þínar“ –  „Ef þú setur ekki mörk, ertu að óvirða mig“ –   „Ef þú veitir mér ekki athygli, ertu að hunsa mig.“ –  o.s.frv.  –

Þegar þessu barni er ekki sinnt, við tökum ekki ábyrgð á því og elskum það, – upplifir það höfnun.   Sjálfshöfnun er vond tilfinning og hún er innra með okkur.

Hún er skyld skömminni, – því við skömmumst okkar fyrir sinnuleysið, fyrir afneitunina, –   Við erum óheiðarleg við okkur sjálf, því við VITUM, – hvað er best fyrir okkur, en látum þessa visku sem vind um eyrun þjóta. –

Viskan veit hvað er best, – og viskan er okkar innra barn.

Þegar við hlustum á barnið – á viskuna – þá segir hún okkur að við eigum að gera það sem er best fyrir okkur, gleði okkar, hamingju og heilsu.  Andlega sem líkamlega. –   Þannig erum við að gera okkar besta, og þannig erum við besta eintakið af okkur sjálfum.

Með þetta í huga, er einhvern veginn auðveldara að standa upp þegar við föllum, því við erum að bjarga barni – elska barn og bera ábyrgð á því.

Við vijum að barnið lifi sínu lífi lifandi. – við eigum oft auðveldara með að elska barn, hugsa um barn – en okkur sjálf. –

En hvað hefur breyst?

Hvað á barnið sem fæddist ___________________ (dagurinn sem þú fæddist) skilið? –

Ef þú virðir það ekki, elskar, virðir  .. .styður það, – hver á þá að gera það?

Hver á að elska það?

poster-never-give-up

 

2 hugrenningar um “Að lifa lífinu meðan við höfum líf …

  1. Mikið er þetta satt og rétt…ef maður hlúir ekki að sjálfum sér, já litla barninu í okkur, hver gerir það þá ? Ég held að ef við gerum það ekki þá erum við svo opin fyrir „vondum öflum“ ….þ.e.a.s. fólk á greiðan aðgang að okkur, misnotkun, niðurlægingu, virðingaleysi ……o.fl. álíka og þá oftast af maka ! Að gleyma sjálfum sér og þóknast öllum öðrum er Stórhættulegt og ekki víst að maður geti svo fundið barnið aftur til að hlúa að því 😥 Takk fyrir þetta kæra Jóhanna, opnar augu mín ❤️

Færðu inn athugasemd

Skráðu umbeðnar upplýsingar að neðan eða smelltu á smámynd til að skrá þig inn:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Breyta )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Breyta )

Tengist við %s