Þegar reynir á, nennir maður (kona) ekki lengur að vera í þessum þykjustunnileik. Að láta eins og allt sé í lagi þegar það er ekki í lagi. Það er svo yndislegt þegar við föttum að við erum ekki ein og ekki það sem aðgreinir okkur, heldur að við erum öll eitt – það sem er í kjarna okkar. Ég er þú og þú ert ég. Sumir eru lokaðir inni í hylki, eins og hylki babúskunnar, og þurfa að fjarlægja hylkin eitt eftir annað til að komast inn að kjarnanum og vera sönn. Læt þessa kvöldgusu gossa inn á internetið.

❤

7. janúar 2015

Jæja fólk, – er að taka því rólega í dag. Var lasin í nótt – og svo þarf maður (kona) aðeins að fara að hlusta á líkamann þegar viðvörunarljósin kvikna. Það er bara leiðinlegt að vera að byrja í nýju og ábyrgðarmiklu starfi og ekki getað tekið það á fullu „blasti“ – ég er þannig víruð (hef ekki náð að aftengja þá víra) að það veldur mér samviskubiti að veikjast. :Þetta er því svona afsökunarpósur í leiðinni.
En engin/n er ómissandi, – það er víst. – Svo nú kúrum við Simbi (sem heldur mér félagsskap) í sófanum og hlustum á rokið.
Ég var full fljót á mér að fagna um daginn, – hélt að rannsókn væri lokið á mínum kroppi og næst væri bara út með eitlana, punktur. Það þarf að skoða eitthvað aðeins meira fyrst.

11. janúar 2015

Smá „updeit“ á lífið.Já, já, ég er konan sem nota facebook eins og dagbók og ykkur er velkomið að lesa, nú eða lesa ekki 🙂 Vaknaði úfinkollur í morgun, – hér í „Hamingjubæ“ lesist Sólheimum. – Simbi er enn hjá mér og heldur mér kompaní. Fékk þá flugu í höfuðið að baka pönnukökur – sem ég hef reyndar gert frá því ég var unglingur og fór stundum með uppí skólamötuneyti í FB. Mesti skammtur sem ég hef bakað í einu var 150 stk. en það var fyrir veislu sem Hulda systir sá um. – Fékk heimilismann í heimsókn sem hefur gaman af því að leika við Simba. Síðar komu þrír starfsmenn og gæddu sér á pönnsunum og fengu kaffisopa. Það er notó að fá heimsókn. – En vissulega líka notó bara að slaka á og vera með sjálfri sér.
Á morgun stefni ég á höfuðborgina, og mun vera þar alla vikuna. Get unnið fjarri vinnustaðnum við skýrslur, plön o.fl. – lært betur á systemið og lesið. Verð hjá Tobba á Frammó og Huldu á Holtó – fæ líka kaffi hjá Lottu á Vestó (djók).
Er að fara að sinna heilsunni, eða það er í forgang núna. Fer í bæði hefðbundnar og óhefðbundnar lækningar og hitti vini og ættingja, fer í „lunch“ – saumaklúbb og opnunarteiti – en það er partur á heilunarferlinu. Það er ekki kominn timi á PET skannann i Kaupmannahöfn, en það á að koma bráðum. Fékk göróttan drykk hjá Hólmfríði nágrannakonu minni í gær, – en hún er ein af nýjustu englunum í lífi mínu. Þeim fer fjölgandi, heppin ég! Ég segi alveg „já takk“ við hjálp, – ein vinkona sagði að ég væri að læra að biðja um hjálp, en mér finnst svo margir alltaf vera að hjálpa mér að ég hef ekki einu sinni þurft að biðja um það! – Ég þarf að fá að tjá mig svona opinberlega, það er bara ég. Það verður ekki sagt um mig „Hún bar harm sinn í hljóði“ – Við erum misjöfn. –
Hlakka til að knúsa krakkana mína í vikunni 🙂 

14. janúar 2015 

Smá „updeit“ – hér á fésbókardagbókina. – Er búin að vera í borginni frá því á mánudag, – fór í höfuðbeina-og spjaldhryggjarmeðferð til Sólveig Höskuldsdóttir í gær, og ég segi það satt að hún er mögnuð í sinni vinnu. – Losar þetta andlega álag þannig að „sultuslök“ – kom ég úr tímanum. – Á eftir fór ég í spjall til Hulda Björg Rósarsdóttir og fékk „búst“ sem var hollt og gott. „Selfie“ dagsins er tekið af mér hér nývaknaðri á sófanum hjáHulda Kristín Magnúsdóttir, stóru systur og „Erkiengli“ í mínu lífi, hún gaf mér síðan heilsusamlegan kvöldverð. Í gærkvöldi fór ég svo á sýningu á „100 foot Journey“ í Deus Ex Cinema kvikmyndaklúbbnum – með yndislegu fólki, en sýningin var haldin á Laufásveginum hjá Siggu og Leifi Breiðfjörð. – Mæli með þeirri mynd, sem „feel-good“ mynd, okkur veitir ekkert af svoleiðis, eplakakan hennar Siggu er reyndar líka „feel-good“
Á sýningunni hafði einn meðlimur það á orði að ég væri svo róleg, miðað við aðstæður, – en ég skal sko segja ykkur það að það er vegna þess að ég á svo æðislega vini og fjölskyldu og líka samstarfsfólk og atvinnuveitendur. Það er allt sem styður! Stóru tíðindi gærdagsins voru að búið er að bóka „sjúklinginn Jóhönnu Magnúsdóttur“ í flug til Kaupmannahafnar, „í boði“ Tryggingastofnunar – (Þakka ykkur fyrir, það er s.s.í boði ykkar). Og á að mæta í jáeindaskanna þriðjudag 20. janúar nk. – á Ríkisspítalann í Kaupmannahöfn. Fyrst þarf ég að vísu að mæta á Landspítalann Hringbraut, eða það er í kvöld í mynd af höfði. Ætla að hittaBirna Birgisdóttir frænku í hádeginu og svo góðar „penna-vinkonur“ seinni partinn. Við köllum okkur pennavinkonur vegna þess að ég kenndi þeim að setja penna upp í sig þvert, ef þær ættu í vandræðum með að brosa … Sumir hafa séð kennsluvideóið sem ég póstaði hér á fésbók.

Ég var smá andvaka í nótt, en þá hlustaði á ég svo góðan fyrirlestur um mikilvægi þess að velja það að láta sér líða vel. – Það er svona „law of attraction“ dæmi. – Ég er að vinna í því og vonandi þið öll þarna úti. – Í svefninum endurræsum við „tölvurnar“ okkar, og þegar við opnum aftur þá á ekki að setja allt það sem var á skjánum upp aftur, heldur að byrja fersk. Það þýðir að við þurfum ekki að rifja upp: „Æ, já mér leið illa í gær, – ég þarf að halda því áfram í dag“ – heldur „Yess.. nýr dagur, nýtt tækifæri til að láta mér líða vel.“ – Það er hægt að vera veik og lifa í ótta eða það er hægt að vera veik og lifa í elskunni. Það er enginn ótti í elskunni.

Óttumst minna og elskum meira.

p.s. ég er búin að vera að hugsa að það besta væri að verða ástfangin, það sé örugglega besta lækningin, – en þá kom upp „úps, það þorir örugglega enginn að vera skotinn í konu með svona óvissa framtíð.“ – En hvaða endemis bull er nú það? Enginn veit hvað morgundagurinn ber í skauti sér svo allir lifa í óvissu, og í framhaldi spurði ég sjálfa mig: „Er ekki mikilvægast að þú þorir að elska þig? .. og það er líklegast mikilvægasta spurningin í lifi okkar allra.

15. janúar 2015

Ég las eftirfarandi á síðunni hjá Krabbameinsfélaginu:

„Til dæmis hefur það verið skjalfest að framleiðsla hvítra blóðkorna jókst hjá fólki með sortuæxli ( illkynja tegund húðkrabbameins) við það að hittast reglulega í stuðningshópi“

Í gær fór ég í heilunartíma til ungrar konu sem er að læra Reiki-heilun og var það mjög notalegt.  Fer aftur í dag og á morgun,  og svo út á laugardagsmorgun!
Ætla líka að hitta góða vinkonu í dag, – og svo er saumaklúbbur í kvöld, og það má kalla það stuðningshóp og þá eykst væntanlega framleiðsa hvítu blóðkornanna.  Vonandi kemst ég í klippingu í dag, en hárið er svolítið úr sér vaxið og væri gaman að vera með nýdekrað hár á leiðinni út.

Ég átti dásamlegt samtal við son minn í gær, – okkur finnst alllaf svo gaman að ræða um lífið og tilveruna. Heimspeki o.fl. –  Hann benti mömmu sinni á að ef hún færi nú einhvern tímann í samband aftur, þá ætti hún að velja „Hippa“ – og ég held það sé bara algjörlega rétt hjá honum.  Ég er svo mikill hippi í mér, að jafnvel þó ég klæðist „Karen Millen“ kjólum og Kronkron skóm (hef átt bæði) þá brýst út í mér hippinn.   Fötin eru sko sannarlega ekki allt!  🙂

Eins og fyrir alla foreldra, þá er það mér mikilvægt að börnunum mínum liði vel og séu sátt við lífið.  Það er á okkar eigin ábyrgð að leita uppi alvöru vellíðan.  Ég skrifa viljandi „alvöru“ því að vellíðan er hægt að framkalla með vímuefnum og ég er ekki hrifin af svoleiðis (svo ekki sé meira sagt).   Sönn gleði kviknar t.d. í góðum samskiptum.

Ég fór í heilasneiðmyndatækið í gærkvöldi, – en mér var augljóslega bætt inn, til að ná þessu áður en ég færi út. Það tók tæpan klukkutíma og niðurstaða á að koma á föstudag, alla veganna til læknisins. –  En látum þetta vera gott í dag.  En það er gott að skoða það sem ég skrifaði hér í upphafi. Stuðningur vina og fjölskyldu getur hreinlega styrkt ónæmiskerfið okkar! – Pælum í því!

13. nóvember 2017