„Upprisinn er hann, húrra, húrra,
hann lifir, hann lifir, hann lifir enn. 
Hann lifir, hann lifir, hann lifir enn.“ 

Og hann lifir enn … og hann lifir enn …

Bæði guðspjallstexti dagsins,  og texti vígslubiskupsins í Skálholti – hans Kristjáns Vals Ingólfssonar,  þar sem sungið er um hinn upprisna Jesú Krist    gefur okkur tilefni til gleði.

 

Í bókinni  „A course in Miracles“  stendur þessi fallega setning:

„Nothing real can be threatened.

Nothing unreal exists.

Herein lies the peace of God.“

 

Eða

„Engu sönnu verður ógnað.

Ekkert fals er til í raun.

Hér er friður Guðs fólginn.“

 

Þessi texti er  mikill huggunartexti –   og er í anda þess sem Jesús sagði: „Ég lifi og þér munuð lifa“ ..     Engu sönnu verður ógnað.

Og hvað með þessa tómu gröf?

Einhver sagði einhvern tímann,   að það væri mikilvægt að lifa lífinu lifandi,  – og þá erum við að tala um lífið – þetta jarðneska – nákvæmlega hér og nú.   Við erum jú alltaf hér og nú.

Hvaða  hellisskúta eða holrúm  erum við sjálf að rannsaka í okkar lífi?   Og hvað þýðir það eiginlega að lifa lífinu EKKI lifandi?    Komumst við nokkuð hjá því þegar við höfum andardrátt og hjarta sem slær fyrir okkur?  –

Nú ætla ég að gera eins og í leikhúsinu og hoppa yfir á annað söguvsið, –   en það er á Íslandi,  uppí sveit i Borgarfirði,  í notalegan gamlan sumarbústað  – þar sem kona nokkur – á besta aldri,   rumskaði um miðja  nótt – og fannst hún heyra lagið „Let it be“ –  sem er þekkt lag með bítlunum,  nánar til tekið Paul MaCartney.  –   Það skrítna við þetta var að konan var ein og ekki kveikt á útvarpi.   – En svona er auðvitað hægt að upplifa milli svefns og vöku,  og hún gerði ekki meira úr þessu – en fannst þetta bara notalegt.

Einhverjum mánuðum síðar,  – gerðist þetta aftur – og þá bara í húsi á Framnesveginum, – að lagið kom til konunnar  svefni   „Whispered words of wisdom,  let it be“ ..   eða hvíslað var vísdómsorðum,   sem mátti þýða á marga vegu  „Láttu það vera“  eða  eins og hún komst að niðurstöðu að það þýddi – „ Leyfðu því að gerast“ ..
Ástæðan fyrir því að ég þekki þessa frásögn – er að konan í henni er ég auðvitað sú sem hér stendur.

Það að ég fór að vakna ítrekað við lagið „Let it be“  –  gerði það að verkum að ég varð forvitin um það hvernig lagið hefði orðið til,  það hlyti að vera saga á bak við það – enda komst ég að því með hjálp herra Gúgle,   og  ég ætla ég nú að deila henni með ykkur ekki síst vegna þess að hún tengist meðal annar því að lifa lífinu lifandi! ..

Paul hafði s.s. verið að ganga í gegnum erfiða tíma um haustið 1968. Það voru farin að koma upp ýmis samskiptavandamál í hljómsveitinni, – og hann segist hafa skynjað að hún væri a liðast í sundur. Hann var farinn að vaka lengi frameftir, drakk og dópaði …eins og sagt er.
(Og svo það sé alveg á hreinu,  þá er það hluti af því að lifa lífinu lifandi að lifa í meðvitund og njóta lífsins af athygli,   en ekki deyfa lífið með vímuefnum. -)

Hann var stundum mjög þreyttur og illa haldinn , og sumar nætur fór hann í rúmið og sofnaði á maganum með andlitið grafið í koddann, og þegar hann vaknaði, átti hann í erfileikum með að rísa upp og hugsaði, – „eins gott að ég vaknaði, annars hefði ég nú bara kafnað.“

Síðan gerðis það eina nóttina, einhvers staðar milli svefns og vöku, að hann dreymdi móður sína, sem hafði látist þegar hann var aðeins fjórtán ára gamall.  Hún hafði verið hjúkrunarfræðingur, sem hafði lagt mikið á sig í vinnu því hún vildi það besta fyrir börnin sín.  Fjölskyldan var ekki stöndug, átti ekki bíl og rétt náðu því að eiga sjónvarp,  svo báðir foreldrar voru útivinnandi.  Þegar hún kom heim á kvöldin eldaði hún matinn, svo þau höfðu ekki mikinn tíma saman, en nærvera hennar hafði haft þægileg áhrif í lífi hans.  Eftir að hún dó og árin liðu átti hann erfiðara og erfiðara með að sjá andlit hennar fyrir sér, og hann talaði um að líklegast væri það oftast svoleiðis og að fólk þyrfti að rifja upp andlit hinna látnu m.a. með að skoða myndir, og þannig hafi það verið fyrir honum.

Svo í þessum draumi, tólf árum eftir dauða hennar, birtist móðir hans honum, og hann sá andlit hennar skýrt, sérstaklega augun hennar, og hún sagði blíðlega og mjög hvetjandi um leið: „Let it be.“ –

Hann segir það hafa verið dásamlegt, og hann hafi vaknað með dásamlega tilfinningu. Það hafi verið eins og hún hafi heimsótt hann á þessum erfiða tíma lífs hans og gefið honum þessi skilaboð:  Vertu ljúfur, ekki berjast gegn hlutum, reyndu bara að fara með straumnum og það mun allt ganga upp. –

Af því að hann var tónlistarmaður, fór hann beint að píanóinu, og byrjaði að semja lagið: „When I find myself in times of trouble, Mother Mary comes to me“ … en María var nafn móður hans … „Speaking words of wisdom, let it be. There will be an answer let it be.“

Eða „Þegar ég á eftitt,  kemur María móðir til mín – segjandi vísdómsorðin „Lefyðu því að gerast“ …

– Margir hafa eflaust talið að þarna væri Paul að syngja um  Maríu Guðsmóður, og kannski ekki gert mikið úr að leiðrétta það dags daglega.

Það tók hann ekki langan tíma að semja þetta, og hann samdi það að mestu í einum rykk. Honum fannst lagið sérstakt, svo hann lék það fyrir hina hina meðlimi hljómsveitarinnar, –  og fyrir fleira fólk og síðar varð það einnig titillinn á hljómplötunni,  þar sem það var svo mikils virði fyrir hann.   Einnig segir hann frá því að þegar að eitthvað gerist, eins og fyrir töfra, sé það eitthvað sem annað fólk taki líka eftir.

Það var siðan fljótlega eftir drauminn að hann fór að vera með Lindu sem varð síðan eiginkona hans og sem hann segir að hafi bjargað sér, – og hann talar um að það megi segja að mamma hans hafi sent hana til hans.

Lagið er í dag, notað  næsum eins og sálmur.  Það var sungið á minningarathöfninni um Lindu og eftir 11. september var það mikið spilað í útvarpinu, og Paul söng það einnig  í fjáröflunartónleikum í New York í kjölfar atburðarins.

Þessi orð eru mjög hugleikin Paul, ekki aðeins vegna þess að móðir hans kom með þau til hans í draumi, á erfiðum tíma í lífi hans – þar sem lífið fór að batna í kjölfarið – heldur líka að með því að gera þau að lagi og taka það upp með Bítlunum, varð það huggun og heilandi yfirlýsing fyrir annað fólk.

Söguna alla um tilurð lagsins „let it be“  er hægt að finna á netinu, –

Við getum líka orðað þetta svona „Leyfðu þér að lifa“ …
Í dag er páskadagur,  – Upprisuhátíð.   Við minnumst þess að Jesú Kristur reis upp frá dauðum.

Þegar ég var að íhuga páskahugvekjuna, –  þá kom þessi saga til mín – af  laginu Let it be og þess vegna ákvað ég að deila henni með ykkur í dag,  á upprisuhátíðinni.
Boðskapurinn í lagi Pauls og boðskapur páskadagsins  – er um vonina og hindra ekki vonina.   Að leyfa góðum hlutum að gerast og hafa trú á að þeir gerist.   Við mannfólkið eigum það til að vera okkar stærsta hindrun og  það gerist þá helst þegar við erum ekki sönn og heil, –  en  þá þurfum við að minna okkur á að við erum verðmæt og lífið er verðmætt ,  – og við megum opna faðminn og segja „ég ætla að leyfa góðum hlutum að koma til mín“ –   Það er nefnilega  hluti þess að lifa lífinu lifandi.

Sesselja Hreindís Sigmundsdóttir, stofnandi Sólheima notaði setningu  sem sagði allt um trú hennar og von.   „Mér leggst eitthvað til“  – og það er íka nafnið á bókinni sem var skrifuð um ævi hennar. –    Það þýðir að hún hafði trú á að eitthvað kæmi upp í hendurnar á henni – sem myndi hjálpa henni og hennar mikilvæga starfi á Sólheimum.   Án hennar trúar og vonar á það að hún fengi stuðning og styrk, –  værum við eflaust ekki hér á Sólheimum í dag.   Það er mikilvægt að eiga von,  það er mikilvægt að trúa því að hvað sem á dynur og hversu stórum steinum þarf að velta frá hellismunnum, –  þá höfum við alltaf von,   vegna þess að allt sem er raunverulegt –  og ekta heldur áfram að vera til,  og falsið lifir ekki af –  „Á bjargi byggði hygginn maður hús“ og það er á bjarginu hennar Sesselju sem Sólheimar standa.

Eftirfarandi er skrifað um Sesselju:

„Sesselja var trúuð kona og efaðist ekki um mátt bænarinnar. Á hverjum degi bað hún fyrir heimilisfólki á Sólheimum og aldrei var byrjað á verkefni án þess að biðja fyrir því og leggja það guði í hendur. Sesselja bjó einnig yfir dulrænum hæfileikum; hún vissi það oft fyrir að von væri á gestum, hún trúði á framhaldslíf og hana dreymdi drauma sem gáfu henni vísbendingar um framtíðina. Árið 1930 dreymdi Sesselju að hún væri að ganga upp afar hátt fjall. Leiðin var grýtt og hún var berfætt en samt var hún ekki sárfætt. Á leiðinni upp fjallið mætti hún fólki sem hafði snúið við vegna þess að leiðin var ófær. Fólkið ráðlagði henni að snúa við en hún þverneitaði því og hélt áfram. Leiðin var hættuleg, hálfrökkur var yfir en hún var ekki hrædd. Þegar hún kom lengra upp í fjallið sá hún skært ljós og sá að hún stefndi á það. Kannski var þessi draumur fyrirboði um líf hennar og starf; alla erfiðleikana sem hún sigraðist á, þann mikla árangur sem hún náði og gleðina sem fylgir því að sjá hugsjónir sínar verða að veruleika.“

Lífið er svo sannarlega eins og grýtt fjallganga stundum, – og þá er gott að eiga fyrirmyndir í svona sterkri konu eins og Sesselju Hreindísi Sigmundsdóttur!

Sesselja er fyrirmyndin okkar, – og okkur mun leggjast eitthvað til og andi Sesselju og hugmyndafræði sem er ekta,  mun lifa – og Sesselja lifir,  því hvað sagði Jesús?  „Ég lifi og þér munuð lifa“ ..
..   það eru skýr skilaboð að  það verður allt í lagi eftir dauðann og sá sem fer frá okkur mun lifa á annan máta en við lifum hér,  –  þau sem fara lifa eilífa lífinu sem við munum kynnast eftir að við deyjum okkar jarðneska lífi.   En jarðneska lífinu skal lifa í gleði, í fullvissu yfir sigri lífsins yfir dauðanum og það er okkar að lifa þessu lífi í þakklæti fyrir allt sem lífð hefur að færa,  –  í trú og fullvissu um það að allt verður í lagi að lokum þessa lífs.

Hvers vegna verður það í lagi?   Jú,  Kristur er upp risinn, –   hann lifir og þér munuð lifa.

Við getum séð fyrir okkur að við sjálf séum í gröfinni  – inni í dimmum helli, – og fyrir hellinum sé stór steinn. –   Það er tilfinningin þegar við höfum ekki vonina.   Þegar okkur finnst eins og allt sé bara dimmt og vonlaust.   En alveg eins og talað er um að trúin flytji fjöll,  þá getur trúin flutt þennan stóra stein frá hellismunnanum, –   og hleypt birtunni inn í myrkrið – og við sjálf getum gengið út í ljósið og risið upp –  vegna þess að við höfum von,  –  og þá hverfur þessi steinn,  bara með því að hugsa hann burtu.

Let it be og mér leggst eitthvað til …  eru bæði óskir um að eitthvað gott sé framundan,  leyfum þessu að fljóta með okkur áfram í lífsins árfarvegi og búum ekki til stíflur – hvorki hið innra né ytra.

 

Leyfum þessu að gerast,  okkur leggst eitthvað til  –  og göngum með Jesú í gleðinni yfir því að hann lifir,  allir sem við söknum lifa – og við sjálf erum svo sannarlega sprelllifandi .  Að eilífu amen.

Takið postullegri blessun:   Náðin Drottins vors Jesú Krists,  kærleiki Guðs og samfélag heilags anda sé með yður öllum. –  Amen.