„Unknowing – we don´t know who we really are. It´s like an actor who is playing a role – and while he is playing the role he becomes the actor. If the actor goes off stage and still thinks he is Hamlet he has a problem.
Essentially we know we are not our roles. “
Tenzin Palmo
Stundum leika menn – og konur – mörg hlutverk í sama leikritinu. – Fólk eins og Laddi og Edda Björgvins býr til karaktera, en smellur svo úr karakter þegar þau koma af leiksviðinu. –
Í lífinu leikum við mörg hlutverk, – sjálf er ég í hlutverki dóttur, móður, ömmu o.s.frv. – og ég hef tekið á mig hlutverk bæði nýju konunnar og þeirar fyrrverandi. Við erum í mörgum hlutverkum samtímis. Hlutverkin okkar eru líka starfið okkar; prestur, lögfræðingur, ræstitæknir, eða hvað sem er.
Sum störf krefjast að við séum í „karakter“ – eða fólk ætlast til að fólk í ábyrgðarstöðum hagi sér á ákveðinn hátt – og fólk í ábyrgðarstöðum vill standast væntingar. Leikarar eru líka í hlutvekum utan sviðs, þeir eru í hlutverki „þeirra frægu“ eða „Celebreties“
Hlutverkin eru í raun eins og mörg lög utan um okkur, – eins og Babúska. Innst inni er kjarninn heill – og óbreytanlegur.
Við erum „nakin“ þegar við erum ekki með hlutverk, og eins og sumir leikarar þá veðum við kannski feimnari eða viðkvæmari sem við sjálf en að vera í hlutverki. Hlutverkið er skjól.
Kannski er þess vegna svona erfitt að vera þau sem við raunverulega erum.
Þegar við sleppum öllum hlutverkunum – og líka hugsunum okkar um hver við erum. Þá bara ERUM við.
JÓHANNA MAGNÚSDÓTTIR, 