Okkur líður illa að horfa upp á fólk sem líður illa.  Okkur líður illa að horfa upp á fólk sem fer illa með líf sitt. –    Við getum sagt að þetta sé vegna þess að okkur þyki svo vænt um þetta fólk – og það er örugglega 100%  rétt,   en við bætum ekki ástand þeirra með því að líða illa yfir því að þeim líði illa.

Við verðum eins og „litli stjórnandinn“  sem lítur á alla og heimtum að þeir komi lífi sínu í skikkanlegt form svo okkur líði betur. –   þetta getur tekið svo mikla orku af okkur,  allar þessar áhyggjur af öðru fólki og þeirra lífi,  að við sjálf verðum eins og afgangsstærð í okkar lífi og okkur fer að líða illa.    Þá fer fólk að hafa áhyggjur af okkur og hvernig við högum okkar lífi.  –   Þetta verður keðjuverkun – og/eða víxlverkun.

Hvað getum við gert í þessu?      Það sem er mest „skaðaminnkandi“  er að passa sig á að sogast ekki inn í vanlíðan hinna,  eða fara í þráhyggju við að „laga“ aðra og þeirra líf – SVO okkur geti liðið betur. –

Verum breytingin sem við viljum sjá.    Okkur getur aldrei liðið nógu illa svo hinum líði betur,   við getum aldrei orðið nógu veik svo hinum batni. –     Það hjálpar ekki að fara ofan í holuna með viðkomandi og vera fastur þar líka. –

Látum OKKUR líða vel –   hugsum vel um líkama og sál og kennum þannig með því að vera fyrirmyndir.   Að sjálfsögðu látum við okkur náungann varða,  þegar hann liggur særður við vegakantinn – og gerum viðeigandi ráðstafanir.    En sumir vilja bara hreinlega fá að bjarga sér sjálfir. –      Það er ekki við allt ráðið,  og þá þarf að sleppa tökunum.