Bréne Brown – félagsráðgjafi og sögukona (storyteller) m.meiru, segir að við séum „wired for love and belonging“ – eða víruð fyrir elsku (að vera elskuð og elska) og að tilheyra. – Ef við upplifum að við tilheyrum ekki, eða upplifum ekki að við séum elskuð – eða höfum tækifæri til að elska, líður okkur illa og verðum jafnvel þunglynd. –

Margir telja einmanaleika einn versta faraldur vestrænnar menningar.

En hvernig lýsir þessi einmanaleiki sér? –

Hann getur verið þannig að við hreinlega búum ein og umgöngumst ekki annað fólk – og séum jafnvel félagsfælin.

En birtingarmynd einmanaleika getur lika verið sú að okkur finnst að við séum öðruvísi en annað fólk og engin/n geti mögulega skilið okkur eða sett sig í okkar spor. –

Margir upplifir ákveðna „alien“ tilfinningu. Fólki finnst eins og það tilheyri ekki hér á jörðinni. Passi ekki í „kerfið“ – langi ekki að taka þátt í kerfinu eða samfélaginu eins og það er byggt upp. –

Það er svo margt sem er í raun óþarfi. Eins og t.d. að sumt fólk eigi svo stór hús að þau bara „hringli“ inni í þeim á meðan aðrir eru heimilislausir – ekki satt?
Sá sem er heimilislaus getur verið einmana – en það er ekki samasemmerki á milli þess og einmanaleikans. Hann getur átt góða vini í sömu stöðu – sem hann hittir og ræðir við, á meðan sá sem er einn í stóra húsinu er tengslalaus. Það var þetta með mikilvægi þess að tilheyra og tengjast öðru fólki.

Í flestum námskeiðum þar sem ég er með hópavinnu, t.d. eins og námskeið fyrir fólk eftir skilnað – þar sem fólk upplifir einmitt oft einmanaleika, þá kemur að því að einhver í námskeiðinu segir: „Ég er svo fegin/n að ég er ekki ein/n“ – Þá er það þessi tilfinningalegi léttleiki að finna fólk sem skilur hvað þú ert að upplifa og ganga í gegnum. Við leitum að okkar „klani“ – sem skilur okkur. –

Einu sinni kom til mín ung kona sem upplifði sig sem „alien“ eða geimveru í þessum heimi. Þetta hafði ég heyrt annað fólk tala um líka, – og kannski þyrfti allt þetta fólk sem líður eins og það sé geimverur á jörðinni eða tilheyri ekki að finna þau sem þau tilheyra?….

Ég er hugsi yfir hvert stefnir. – Þegar ég var að alast upp voru mun meiri fjölskyldutengsl. Við heimsóttum móðurömmu á laugardögum og föðurömmu-og afa á sunnudögum. Jafnvel þegar ég var flutt að heima og byrjuð að búa – fórum við í sunnudagslæri til foreldra okkar nær hvern sunnudag. – Er ekki orðið minna um þetta? – Er fjölskyldan að sundrast – hver á bak við sinn skjá? Er það ný tegund tengingar að tilheyra hópi á netinu? Dugar það. Hvað með orkuna – nærveruna?

Hvað með þig – upplifir þú þig einhvern tímann einmana? Jafnvel þó þú sért í parasambandi/hjónabandi – eigir vinkonur eða hvað sem það er. Ef við skiljum ekki hvert annað þá eigum við það til að upplifa einmanaleika.

Ég ætla að bjóða upp á áframhaldandi spjall um þetta – „geimverur“ velkomnar 🙂 og hvort sem við upplifum okkur einmana eða ekki, að leyfa okkur að skilja nútímann – og eiga stund saman í skilningi og nærveru.

Ef þú hefur þörf fyrir að ræða þín mál, hvort sem þú ert að pæla í sjálfum þér/sjálfri þér eða öðrum – býð ég upp á viðtalsþjónustu – á Fiskislóð 24, 2. hæð Jóhanna Magnúsdóttir
Heilun og ráðgjöf (Sjá nánar á Facebook)
s. 8956119 eða sendu tölvupóst á johanna.magnusdottir@gmail.com
Tek alltaf vel á móti þér

(Viðtalið kostar kr. 9000.- og fyrsta viðtal er ca. 90 mín en síðan 60 mín).