Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi, ásamt nokkrum „skrítnum“ konum að vera þátttakandi í námskeiði, „Konur á tímamótum“ – um helgina þar sem Þórey Sigþórsdóttir leikkona m/meiru leiðbeindi okkur við það að laða fram okkar innri rödd og fara inn í kjarna.

Við hituðum upp líkamann (og sálina)  í félagi við aðrar konur, snertumst, horfðumst, tengdumst hver annarri um leið og við tengdumst okkur sjálfum. –

Í gærkvöldi þegar ég kom heim skrifaði ég eftirfarandi:

„Karlorkan og kvenorkan virkjuð um helgina, já – röddin þanin niður í rass og upp í rjáfur, með „Konum á tímamótum“ í Skálholti – og ekkert venjulegum konum, öllum skrítnum og skemmtilegum, og var þar fremst meðal jafningja sú sem að námskeiðinu stóð:Þórey Sigþórsdóttir sem laðaði fram ótrúlega tóna (ó-hjlóð) sem við héldum að við ættum ekki til.“

Ég var „gesta“ leiðbeinandi á námskeiðinu og stiklaði á stóru um mikilvægi – sjálfs-ástar,  að sleppa tökum – að leyfa sér að þiggja, um mikilvægi andans, og mikilvægi að lifa heiðarlega og af heilindum.

Kolbrún grasalæknir leiðbeindi líka, – hún var ástríðufull í framsögn sinni og er að lifa ástríðu sína, og var því góð fyrirmynd,  því það er í raun það sem við þurfum öll að hafa í huga.

Ein af fallegu konunum á námskeiðinu skildi eftir falleg heimfararorð fyrir mig, þegar hún sagði eitthvað á þessa leið: „Mig langar að hafa þetta innra ljós sem þú hefur“ –

Að sjálfsögðu höfum við öll ljósið, en ljósið þarf að næra og skynja.

• Hættum að tala illa um aðra, hvort sem við höfum rétt fyrir okkur eða ekki, – hætta að tala illa um okkur sjálf.
• Hættum að bregðast  við í vörn eða með reiði, – við sjáum yfirleitt eftir því, gott að muna eftir stop merkinu eða að telja upp að 10.
• Ekki viðhalda gremju og velja að fyrirgefa ekki, – ef við eigum erfitt með að fyrirgefa sjálf, er mitt ráð að biðja Guð/æðri mátt/hið heilaga að aðstoða mig við það. – Fyrirgefning þýðir ekki að við samþykkjum gjörðir viðkomandi, heldur að við losum okkur frá gjörningnum.  Fyrirgefning í eigin garð er líka mikilvæg – og kannski mikilvægust.
• Hættum að dæma aðra, dómharka er andstæða samhygðar.
• Viðurkennum bresti okkar og fíknir.  Við finnum allt til að flýja eða deyfa- ýmsar afsaknir til að flýja tilfinningar okkar, eða stunda andlega iðju eins og að hugleiða og þykjumst ekki hafa tíma, en gefum okkur aftur á móti e.t.v. tíma til að horfa á sjónvarpið marga tíma að kvöldi  .. andleg tenging getur verið við fólk, við okkur sjálf og við “hið heilaga í okkar lífi.
• Verum heiðarleg – munum að taka okkur sjálf með inní pakkann – verum heiðarleg gagnvart sjálfum okkur og öðrum.  Ekki bregðast trúnaðartrausti og ekki ljúga, ekki nota heldur „hvíta“ lygi.
• Komum fram við líkamann sem þjón, nærum hann af nærgætni og tölum fallega við hann. Ekki fylla hann af óhollustu í formi matar, vímuefna, alkóhóls o.s.frv.  Ofneysla efna sem breyta hugarástandi fjarlægja okkur frá hinu heilaga og okkur sjálfum. Frá kjarnanum.

Við þurfum að næra innra ljósið – ljósið sem veit alltaf hvað er rétt fyrir þig, innsæið þitt.

Ást, þakklæti og gleði er límið sem heldur okkur saman.

Ég þakka fyrir mig.