Það eru engin „short-cuts“ fram hjá því sorgarferli sem hefst hjá fólki við það að skilja við maka sinn. Hvort sem það er eftir skilnað eða annan missi – en það sem fólk sem hefur skilið þarf helst á að halda er að fólk skilji að það er að ganga í gegnum sorg, – og það gera helst þau sem hafa verið í sömu eða svipuðum sporum. –
Þau sem hafa misst maka við dauða, eiga e.t.v. erfitt með að ímynda sér að það sé svona mikil sorg að skilja, en jú – það er svo sannarlega makamissir – og við það bætist oft höfnun og trúnaðarbrestur. – Það er þó alltaf varhugavert að bera saman eina sorg við aðra, og sorg eins við sorg annarra. –
Öll sorg, og allar tilfinningar þurfa á viðurkenningu að halda. – Það jákvæða við skilnað er að enginn deyr, börnin eiga báða foreldra enn – en hér er oft um annars konar dauða að ræða – alltaf dauða þess sem var, og stundum dauða trúnaðartraustsins.- Það er mun fleira sameiginlegt með sorginni eftir skilnað og dauða heldur en sem aðgreinir og sorgarferlið er því hið sama eða a.m.k. mjög svipað. –
Ekkjan eða ekkillinn á samúð skilda og hinn fráskildi eða fráskilda á samúð skilda. – Jafnvel þó að það hafi verið að eigin „ósk“ – Það fer engin/n af stað í hjónaband með það fyrir augum að óska sér að skilja. – Það er eitthvað sem fer svo hörmulega úrskeiðis. – Við syrgjum þann sem velur að enda líf sitt á sama hátt og við syrgjum þann sem deyr án þess að hafa um það val. –
Öll sorg á skilið samúð okkar og virðingu. –
Þegar ég skildi eftir 22 ára samveru og 20 ára hjónaband í september 2002, flutti ég burt úr húsinu okkar. – Skýringum fyrir því held ég fyrir sjálfa mig. – Við ákváðum síðan að halda jól og áramót saman með börnunum okkar sem voru á unglingsaldri, en eftirfarandi ljóð skrifaði ég eftir upplifun mína að koma heim upp úr miðnætti á gamlárskvöld:
Einmana kom að kvöldi heim í ókunna íbúð
Jólin voru úti og gamlárskvöldið líka, en ekkert var inní mér nema tómarúmið
Börnin heima í gamla húsinu í bólunum sínum með tárvot augu og söknuðu þess sem var
Ég skreiddist upp í tóma-rúmið og kveikti á sjónvarpinu til að freista þess að gleyma, en dagskráin var búin en ótrúlegt en satt: í sjónvarpinu var spilað lagið:
„Don´t wanna live – all by my self“ ……..alveg eins og í bíómynd
Ég grét og hló og grét og hló og grét ennþá meir og hélt að hjartað myndi bresta
Einhvern veginn tókst mér að sofna og vaknaði inn í bjartan nýársdag
Rölti upp Skólavörðustiginn og fór í messu sem var eins og gott rauðvín
Friður fyllti hjartað og blés í það lífi og ég fann vonina koma með nýja árinu
Öll él birtir upp um síðir
Takk fyrir góðan og einlægan pistil elsku Jóhanna.