Ertu að bíða eftir að Brad Pitt geri þig hamingjusama?

Birt þann 01/08/2013 af johannamagnusdottir

Ég las grein nýlega um samband hjónakornanna Angelínu og Brads, þar sem látið var að því liggja að þar væri komin yfirlýsing frá Brad um það hvernig hann bjargaði konu sinni þegar hún var orðin andlegt hrak, allt of horuð og sinnulaus, með því að baða hana í gjöfum, hrósi, láta alla vita hvað honum finndist hún æðisleg og greinin klykkti út með því að hún Angelína væri spegilmynd hans! – eða réttara sagt að konan væri spegilmynd mannsins síns. Hér er hægt að smella á greinina: Spegilmynd manns síns.

Þessi grein hljóðaði svona (með 1.7 þús læk á BLEIKT)

„Konan mín varð veik. Hún var sífellt á taugum annaðhvort vegna vandamála í vinnunni, sínu persónulega lífi, vegna misstaka sinna og barnanna. Hún tapaði 15 kílóum og var orðin aðeins 40 kíló. Hún varð horuð og grét án afláts. Hún var ekki hamingjusöm kona. Hún þjáðist vegna tíðra höfuðverkja, verkja fyrir hjartanu og klemmdum taugum í baki og í rifbeinum. Hún svaf ekki vel, var að sofna undir morgunn og varð fljótlega þreytt á daginn. Við vorum á barmi skilnaðar, fegurð hennar yfirgaf hana eitthvert, hún hafði mikla bauga og hætti að hugsa um sjálfa sig. Hún neitaði að fara í kvikmyndatökur og neitaði öllum hlutverkum sem henni buðust. Ég missti vonina og hugsaði sem svo að senn myndum við skilja […] En þá ákvað ég að gera eitthvað. Þrátt fyrir allt á ég fallegustu konu heims. Hún er átrúnaðargoð yfir meira en helming karla og kvenna í heiminum, og ég var sá maður sem naut þeirra forréttinda að sofna við hlið hennar og faðma hana. Ég byrjaði að baða hana í blómum, kossum og hrósum. Ég kom henni á óvart og gladdi hana hverja mínútu. Ég gaf henni fjölmargar gjafir og lifði aðeins fyrir hana eina. Ég talaði aðeins um hana opinberlega. Ég aðlagaði allar samræður og öll umræðuþemu að einhverju um hana. Ég hrósaði henni í návist vina sinna og í návist okkar sameiginlegu vina. Þú munt ekki trúa því, en hún blómstraði. Henni batnaði. Hún þyngdist, var ekki lengur á taugum og elskaði mig jafnvel meir en nokkru sinni fyrr. Ég hafði ekki hugmynd um að hún gæti elskað svo heitt.Og þá uppgötvaði ég einn hlut: konan er spegilmynd eiginmanns síns. Ef þú elskar hana af öllu hjarta, þá verður hún það.“

Hmm… Ég veit varla hvar ég ætti að byrja, en langar fyrst og fremst að vara við því að við hengjum ábyrgð á okkar (fullorðins) lífi á herðar maka okkar eða annars samferðafólks. „Make Me Happy“ .. Hvað ef að Brad félli frá, hvað sæi Angelína í speglinum? –

Það er eitthvað mikið skakkt við þessa hugmyndafræði og mér finnst hún ýta undir þessi eilífðarvæntingavandamál í samböndum. Þ.e.a.s. að leggja ábyrgðina á hamingju sinni og heilbrigði á herðar maka síns.

Það er engin/n að segja að það megi ekki hvetja og hrósa og gefa, en það á ekki að þurfa að hvíla 100% á makanum, eins og áður segir því þá er 0% eftir ef makinn fellur frá.

Samband samanstendur – eða á að samanstanda af tveimur 100% einstaklingum. Við minnkum ekki niður í 50% þegar við förum í samband.

Skoðum grein sem ég fann á síðunni Ascended Relationship í þessu samhengi:

Getur samband gert þig hamingjusama/n?

Ef þú ert ekki hamingjusöm/samur einhleyp, verður þú aldrei hamingjusöm/samur í sambandi. Að vænta annars, þýðir það að einhver önnur/annar á að gera þig hamingjusama/n, og þó að fólk geti vissulega stuðlað að hamingjutilfinningu þinni upp að einhverju marki, getur engin/n, og ekki á nokkurn máta – verið algjörlega (100%) ábyrg/ur fyrir þinni eigin hamingju.

Ef þú ferð inn í samband með þær væntingar að hin persónan geti gert þig hamingjusama/n eða gefið þér ástina sem þú heldur að þig vanti – setur þú í gang meðvirkt samband. Meðvirkni er eins og orku(blóð)suga og tekur frá okkur orku á mismunandi vegu.

Meðvirknin fer í gang þegar þú reynir að fá út úr einhverjum það sem þú telur þig ekki hafa.

Meðvirkni er í grunninn þannig að hún stafar af skorti á sjálfsást, að mistakast að upplifa sína eigin dýrð og sitt eigið verðmæti, sem leiðir til þess að þú þarft samþykki annarrar persónu, og vegna þess að þú þarfnast elsku annarrar manneskju til að sanna þitt sjálfs-virði (að þú sért verðmæt/ur) – verður þetta DRAMATÍSKUR leikur – þar sem þú ert að draga að þér eða soga út elsku, samþykki og viðurkenningu frá öðru fólki. „Elskaðu mig!!!

Ef sett á annað plan þá býður þetta upp á stjórnunarvandamál – og ákveðna „ráðsmennsku“ þar sem þú gerir hinn aðilann í sambandinu ábyrgan fyrir ÞINNI hamingju, þannig að undirmeðvitundin upplifir að þú sért að missa tök á eigin lífi (stuðlar að ósjálfstæði) svo það að þú farir að ráðskast með persónuna sem ber ábyrgð á þinni hamingju (þú ert búin/n að afhenda valdið) skapar auðvitað mikið drama.

Meiri hluti fólks telur að það sé einungis hamingjusamt ef það er í sambandi. Það er víst fjarri sannleikanum. Samband er ekki svarið við hamingju þinni, Annað fólk getur ekki „gert þig hamingjusama/n“ – einungis ÞÚ berð ábyrgð á hamingju þinni. Á þeirri stundu sem þú áttar þig á því að hamingjan kemur innan frá og að þú getir verið „happy“ einhleyp/ur – aðeins þá ertu tilbúin/n í heilbrigt, virkt og skemmtilegt samband.

Hamingjan er val, svo hættu að leita út fyrir sjálfa/n þig eftir hamingjunni. Veldu hamingjuna NÚNA – og þá munt þú senda frá þér þannig strauma sem munu laða að þér farsælt samband.

(Mæli með greininni „Hamingjuforskotið“ – en þar er sýnt fram á að það er hamingjan sem er forsenda árangurs – en ekki öfugt!). Hér fyrir neðan er mynd af bolla – á honum staðhæfingar, en til að trúa þessum staðhæfingum þurfum við stundum að aflæra gamalt forrit um okkur sjálf þar sem við í raun erum að staðhæfa hið gagnstæða, en það er það sem byrjaði að lærast í bernsku og við höldum við í meðvirku sambandi.

Ef þú ert sannfærð/ur um að þú sért yndisleg og verðmæt manneskja þá er mun líklegra að aðrir trúi því. – Hvaða skilaboð ert þú að gefa út í alheiminn?

Ef þú gefur út að þú sért einmana og þurfandi og einhver þurfi að fylla upp í þín skörð, þá vissulega kemur einhver riddari sem getur fyllt upp í skörðin – en þá skapast þetta ójafnvægi sem er akkúrat kjarninn í þessum meðvirku og ég kalla stundum „eitruðu“ samböndum. Samböndum sem litast af því að annar aðilinn eða báðir eru að biðja hinn um að fylla í skörðin en verða aldrei ánægð – vegna þess að ánægjan felst í því að ganga fjallið sjálf/ur og standa á toppnum ánægð með árangurinn, en ekki að láta bera sig heilu og hálfu leiðina.

Tveir aðilar – heilir – jafningjar – ganga hlið við hlið. E.t.v. þarf að styðja einstaka sinnum, en það er leiðinleg að þurfa að láta bera sig heilu og hálfu leiðina og sá/sú sem ber verður líka lúin/n og þreytt/ur.

Báðir aðilar verða óhamingjusamir og kenna hinum um. Arrrgg..

Horfðu í spegil – ef þú sérð BRAD ertu í meðvirku sambandi, þú átt að sjá ÞIG.

—-

Viltu læra/vita meira? – Sjáðu hvað er í boði hjá: http://www.lausnin.is

Breyttu um viðhorf – NÚNA

Birt þann 01/08/2013 af johannamagnusdottir

Þetta er ekki skipun 😉 .. bara tillaga og tillagan fjallar um það að fara að sjá hlutina upp á ýtt og að breyta um fókus.

Þakka það sem við höfum í stað þess að kvarta undan því sem við höfum ekki
Leita að jákvæðum eiginleikum í öllu og öllum í stað þess að leita að hinum neikvæðu
Sjá glasið hálffullt í stað þess að sjá það hálftómt
Lesa fleiri góðar fréttir en vondar fréttir
Velja jákvæðar hugsanir „ég get það“ í stað neikvæðra „ég get það ekki“
Leita uppi gleði og góða hluti í stað þess að leita eftir vandræðum (pick you battles).

Hér á undan voru bara nokkur dæmi hvernig er hægt að skipta um fókus eða viðhorf. Við vitum að það sem við veitum athygli vex , ekki festast í því að vera fórnarlamb, hversu mikið sem þú ert að eiga við í lífinu, spurðu ekki „hvað geta aðrir gert fyrir mig“ heldur „hvað get ég gert fyrir sjálfa mig og aðra“?

Ásakanir – eða svokallað „blaming game“ stiflar lífsgöngu þína, ef þér finnst þú föst eða fastur í lífinu – þá skoðaðu hverju eða hverjum þú ert að kenna um? Kerfinu? Maka? Mömmu? Systkinum? Fv. maka? … hver eða hvað er það sem þú ert hlekkjaður við og heldur aftur af þér? –

SLEPPTU og fyrirgefðu, fyrirgefðu sjálfs/sjálfrar þín vegna en ekki vegna hins aðilans eða vegna kerfisins. Fókusinn þinn nær aldrei að verða rétt stilltur ef hann er fastur á gjörðir einhvers eða einhverra.

Þú getur tekið ákvörðun NÚNA um breyttan fókus, og þessi ákvörðun getur fleygt þér áfram í lífinu – upp úr kviksyndi vondra hugsana – því þær komu þér þangað niður. Móteitrið er góðar hugsanir og fókusinn upp úr holunni þar sem ljósið skín en ekki niður í hana.

Taktu svo eftir þegar þú ferð að horfa upp þegar stjörnunarnar fara að skína og þær blikka þig, – svona til að láta þig vita að þú sért búin/n að stilla fókusinn rétt!

Stilltu fókusinn inn á við – veittu þessu kraftaverki athygli, kraftaverkinu þér, sem hefur öll tæki til að láta kraftaverkið rætast um betra líf. Hugurinn þinn er verkfæri þitt og eina sem þú þarft að gera er að skipta um viðhorf. Þessa fötlun: hið neikvæða viðhorf er nefnilega hægt að lækna með einu kraftaverki, NÚNA, já skipta um og horfa á allt það dásamlega sem þú hefur en ekki það sem þig vantar eða skortir. Þannig lifum við út frá sjónarhóli þess sem hefur nóg, og drögum að okkur meira, í stað þess að lifa í skorthugsun og finnast allt vera að þverra.

Það er gott að gera þakkarlista yfir það sem við höfum, það sem við höfum gert, jákvæða kosti okkar o.fl. – Það stækkar rýmið fyrir þakklæti í höfðinu á okkur. –

Öndum djúpt og þökkum fyrir andardráttinn, en án hans hefðum við ekki líf.

Hvað átt þú skilið? …..

Birt þann 31/07/2013 af johannamagnusdottir

Svara

Ein af ástæðum þess að við náum ekki árangri – eða náum ekki að uppfylla eigin væntingar er að einhvers staðar innra með okkur er „rödd“ eða lærdómur sem við höfum tileinkað okkur um að eiga ekki gott skilið. Þetta er lúmskt.

Við fáum aðeins það sem við í undirmeðvitundinni trúum að við eigum skilið og ekkert meira en það!

Þegar við fáum meira eða betra en það, þá skemmum við það eða hrindum við því ómeðvitað í burtu.

Við gerum þetta á öllum sviðum lífs okkar, lika í fjarmálum og samböndum. Lögmál þess að „Eiga skilið“ – er enn sterkara heldur en lögmál aðdráttaraflsins, vegna þess að ef að einhver trúir því ómeðvitað að hann eigi ekki hið góða skilið – og ekki skilið að ná markmiðum sínum, gerir hann ekki neitt, eyðileggur það þegar það kemur – eða fær enga ánægju út úr þeirri upplifun.

Ef þú vilt vita hverju þú ert að trúa svona ómeðvitað, líttu á líf þitt. Hvernig eru sambönd þín, bankareikningur eða önnur svið? Þetta er endurvarp af því hvað þér finnst þú ómeðvitað eiga skilið.

Ef þú hefur ekki staðfest draumasambandið þitt eða eitthvað sem þig langar, er kominn tími til að orkuhreinsa og losa um allar hindranir og stíflur – og þá „trú“ sem tengist UPPRUNA þess að eiga ekki gott skilið, að vera ekki nógu góð/ur eða ekki nógu verðmæt/ur.

Það er aðeins þá sem þú getur hækkað tíðnina – þannig að hún passi við löngun þína, lögmál aðdráttaraflsins kemur við hlið lögmál þess að eiga skilið (Law of Deservedness) og sýn þín mun verða staðfest.

(þýtt af síðunni „Ascended Relationships“ )

„Hvað þykist þú geta?“ ….

Birt þann 29/07/2013 af johannamagnusdottir

Þessi spurning er smá stuðandi, er það ekki? ..

„Ég get það“ – er nýtt námskeið sem ég hannaði úr reynslu/þekkingar/menntunarkörfu minni með djúpum áhrifum frá Louise L. Hay.

„Ég get það“ – er góð staðfesting .. og gott að hafa hana sterka, sérstaklega þegar úrtöluraddir segja „Þú getur það ekki“ – og enn verra er þegar úrtöluröddinn kemur úr eigin huga.

Það er áhugavert að hugsa hvort að þú talar við þig í 1. eða 2. persónu.

Hvort heyrir þú frekar hljóma í höfði þínu, svona þegar þú ætlar þér eitthvað stórt eða breyta til, „hver þykist þú vera?“ eða „hver þykist ég vera?“ – „Hvað þykist þú geta?“ eða „Hvað þykist ég geta?“

Af hverju ætli sumir heyri „þú“ – jú, kannski vegna þess að einhver „velviljaður“ eða „velviljuð“ hefur komið því inn í kollinn þinn – eflaust með þínu leyfi. Einhver önnur persóna en þú, en það er óþarfi að álása þessari annari persónu, því að persónan sem viðheldur þessu ert þú, en því er hægt að breyta.

Þegar við erum börn erum við voðalega varnarlaus, við erum þó frjáls lengi vel og pælum ekki mikið í því hvað aðrir eru að hugsa eða segja.

Tökum dæmi um tveggja ára barn sem heyrir tónlist, það fer að dilla sér og er svo farið að dansa úti á miðju gólfi. Barnið nýtur sín og nýtur tónlistarinnar. Það er varla að hugsa: „ætli einhver sé að horfa á magann á mér, hann er nú svolitið útstæður“ – eða „er ég með asnalegar hreyfingar“ – eða „ætli einhver sé nú að dást að mér“ – en svo gerist það að við förum að vera vegin og metin, og vera viðkvæm fyrir áliti og skoðunum annarra. Þá annað hvort hættum við að njóta þess að dansa – eða við dönsum bara ef við erum flinkir dansarar með samþykktar hreyfingar.

Já, að minnsta kosti fyrir framan aðra.

Þetta er bara eitt dæmi af mörgum, en frelsið er þegar við förum að hætta að vera svona upptekin af því hvað öðrum finnst. Þegar við dönsum, tölum, leikum og lifum án þess að vera með stanslausar áhyggjur af áliti annarra.

„ÉG GET ÞAÐ“ – er námskeið fyrir alla/r sem vilja frelsi tl að vera þeir sjálfir – þær sjálfar (best að nota bæði kynin).

Þegar við erum að koma fram er líka grundvallarregla að vera við sjálf og ekki fara í hlutverk eða setja upp grímu, – nema við séum hreinlega i leikriti.

Ég ætla að leiðbeina á þessu námskeiði, en ég hef reynslu af því að kenna tjáningu í framhaldsskóla – reynslu af því að kenna á fjölmörgum sjálfsræktarnámskeiðum hjá Lausninni.

Námskeiðið verður því “ framkomunámskeið með dýpt.“ 😉

Hægt er að skrá sig á síðu Lausnarinnar:

http://www.lausnin.is

http://www.lausnin.is/?p=3576

Aldrei og seint að bjarga barni frá neikvæðu hugsanaferli! ..

„Ég get það“ … nýtt námskeið í sjálfsrækt ;-)

Birt þann 24/07/2013 af johannamagnusdottir

Svara

Vegna fjölda fyrirspurna hef ég ákveðið að vera með sjálfstyrkingar-og tjáningarnámskeið fyrir fullorðna. (18 ára og eldri).

Námskeiðið er æfing í framkomu, tjáningu um leið og því að nota jákvæðar staðfestingar. –

Ég mun nota bók Louise L. Hay

„ÉG GET ÞAÐ – HVERNIG ER HÆGT AÐ NOTA STAÐFESTINGAR TIL AÐ BREYTA LÍFI SÍNU“

sem kennslubók, auk þess nota ég eigið efni.

Hvar? Lausnin, Síðumúla 13, 3 hæð.

Hvenær? 9. september – 4. nóvember

Klukkan hvað? – 17:00 – 19:00

Hversu oft? 9 skipti x 2 klukkustundur

Hvað verður gert? Fyrirlestur, æfingar, verkefni, tjáning æfð, framkoma, spuni o.fl.

Hver leiðbeinir? Jóhanna Magnúsdóttir, guðfræðingur og ráðgjafi Lausnarinnar

Hvað kostar? Námskeiðið kostar 39.900.- Námsgögn innifalin.

Dagskrá:

1. vika 9. september – Kynning Máttur staðfestinga

2. vika 16. september – Heilsa (1. kafli)

3. vika 23. september – Fyrirgefning (2.kafli)

4. vika 30. september – Velmegun (3. kafli)

5. vika 7. október – Sköpunargáfa (4. kafli)

6. vika 14. október – Ástir og sambönd (5. kafli)

7. vika 21. október – Starfsframi (6. kafli)

8. vika 28. október – Kvíðalaust líf (7.kafli)

9. vika 4. nóvember – Sjálfsvirðing (8. kafli)

Louise L. Hay er einn vinsælasti fyrirlesari og lífsráðgjafi í Bandaríkjunum . Louise L. Hay hefur hjálpað fólki um allan heim að bæta lífsgildi sín og viðhorf með því að nota mátt jákvæðra staðfestinga.

Úr bókinni:

„Sumir segja að staðfestingar virki ekki, sem er staðfesting í sjálfu sér, þegar þeir meina í raun að þeir kunni ekki að nota þær á réttan hátt. Þeir segja ef til vill: „Efnahagur minn fer síbatandi,“ en hugsa samtímis: „Úff, þetta er heimskulegt, ég veit þetta mun aldrei virka.“

Hvor staðfestingin haldið þið að verði ofan á? Sú neikvæða auðvitað vegna þess að hún er hluti af gamalli vanabundinni hugsun um lífið.“

„Ef við viljum bæta lífsgildi okkar og viðhorf þurfum við að þjálfa hugann og vera jákvæðari í tali. Staðfestingar eru lykillinn. Þær eru byrjunin á leið okkar til breytingar.“ – – Louise L. Hay

Markmið námskeiðsins er að aflæra gamla vanabundna hugsun, og læra nýja hugsun.

Markmiðið er „Jákvæðari og ánægðari þú og sterk trú á eigin getu. Trúin á það að eiga allt gott skilið og mega skína. –

Skráning fer fram á vef Lausnarinnar http://www.lausnin.is en opnað verður fyrir skráningu á næstu dögum. – Sendið mér tölvupóst johanna@lausnin.is ef þið hafið áhuga á að vera með, og ég læt vita þegar búið er að opna skráninguna.

Af hverju skammast ég mín? …

Birt þann 19/07/2013 af johannamagnusdottir

Svara

Getur verið að þú hafir lent í einhverju sem þú segir ekki frá – ekki sálu?

Af hverju segir þú ekki frá því?

Gerði einhver eitthvað á þinn hlut? – Finnst þér að þú hafir kannski leyft það? – Samþykkt það að einhverju leyti? – Boðið upp á það? –

Ofbeldi er aldrei ásættanleg.

Það getur vel verið að þú hafir ekki kunnað mörkin, hvað þá ef þú varst barn. Það getur vel verið að þú hafir ekki þorað að segja neitt og jafnvel sem fullorðin, en það var samt gengið yfir þig.

Það er vont þegar farið er inn fyrir okkar mörk og við frjósum, getum ekkert sagt, eða þegar við höfum hreinlega ekki kraft hvorki andlegan né líkamlegan til að berjast gegn því.

Við eigum samt sem áður ekki að sitja uppi með skömmina.

Hlutir gerast, vondir hlutir þegar fólk kann ekki eðlileg samskipti. Það eru særð börn að meiða særð börn. Við erum öll særð börn særðra barna. Þar sem ofbeldi kemur við sögu er yfirleitt undirliggjandi sársauki.

Ekki skammast þín, því skömmin skyggir á sálina þína. Hún fær ekki að skína eins og hún á að gera.

Ekki hafa leyndamálið ein/n – deildu því hvort sem þú ert gerandi eða þolandi, þó það sé ekki með nema einum aðila sem þú treystir, til að byrja með. Það er fyrsta skrefið í eigin frelsun, úr þessu fangelsi skammarinnar.

Skömmin þrífst á leyndinni sem umlykur hana – um leið og við tjáum okkur um hana minnkar hún. Við þurfum að minna okkur á að við erum jafn veik og leyndarmálin okkar segja til um.

Rannsóknir hafa sýnt fram á að fólk sem verður fyrir áföllum í lífinu (sérstaklega þeir sem verða fyrir kynferðislegu ofbeldi) og deila ekki reynslu sinni – eiga á hættu að leyndin geti orsakað meiri skaða en áfallið sjálft. Við höfum oft orðið vitni af því hvernig fólk talar um að þungu fargi er af því létt við það að tala um erfiða atburði. (Brené Brown/Anna Lóa).

Það mikilvægasta í heimi hér er að vita að við erum ekki ein, og það er alltaf einhver sem elskar þig.

Við viljum halda andliti, við viljum ekki fella grímuna. Viljum að allir haldi að það sé allt í lagi þegar það er ekki í lagi. Það er eins og að sópa undir mottuna og láta eins og ekkert sé þar. Hversu miklu er hægt að koma undir eina mottu?

Er ekki betra að sópa því fram, eða koma ruslinu þangað sem það á heima?

Þegar gengið er gegn lífsgildum okkar og prinsipum og við gefum eftir, aftur og aftur, þá brotnum við hægt og rólega niður, við förum að skammast okkar.

Skömmin getur birst á svo marga vegu.

Einhver talar endalaust niður til þín, og ÞÚ skammast þín.

Af hverju?

Kannski vegna þess að þú kannt ekki að svara til baka, eða ert farin/n að trúa því að þetta „niðurtal“ sé satt. Já, þú telur að þú eigir það bara skilið. Hver ert þú svo sem?

Þú trúir því kannski því einhvers staðar lærðir þú að trúa því. Trúa því að þú værir ekkert svo verðmæt/ur eða mikilvæg/ur.

Einhvers staðar á lífsleiðinni og yfirleitt í bernsku byrjum við að fá svona ranghugmyndir um þessa annars dýrmætu perlu sem hvert og eitt okkar er.

Hvernig á perlan að skína ef að hún er ötuð tjöru?

Tjöruna hreinsum við með því að tala um hana, því eins og skömmin hatar hún að láta tala um sig því með því minnkar hún.

Þú ert perla og þú átt að skína.

Æi .. þetta átti ekki að fara svona :-/ .. (auglýsing um næsta námskeið „Lausn eftir skilnað“)

Birt þann 16/07/2013 af johannamagnusdottir

Svara

Lífið er eins og á – og stundum koma óvæntar flúðir, fossar í ánna – eitthvað sem erfitt er að undirbúa sig undir.

Jú, við getum græjað okkur svo við lendum í sem minnstu hnjaski en við sleppum ekki við að sigla ánna.

Stundum óskum við þess að geta séð ánna fyrir, þá förum við til spákonu eða einhvers sem við trúum að sjái okkar framtíð – okkar á.

Áin er þarna, en hún er eflaust misbreið og kannski hægt að sigla hana á misjafnan máta – fara hægra megin eða vinstra megin, en henni stjórnum við ekki.

Stundum hvolfir bátnum og þá súpum við hveljur, – réttum af bátinn og skríðum aftur uppí. Kannski höfum við steytt á steini og erum sár eftir, við erum köld og hrakin og stundum berum við sár – og ör eftir. En áfram siglir báturinn.

Við erum með samferðafólk í bátnum, – fjölskyldu, vini, stundum maka.

Eins og ég sagði – er margt óvænt sem getur komið uppá, ekki endilega bara í ánni. Samferðafólkið getur ákveðið að skipta um bát. Maki þinn sér að annar bátur er áhugaverðari en ykkar og hann svissar yfir. – Æ, þetta átti ekki að fara svona. Kannski er hann búinn að pæla lengi í að hann sé óánægður í ykkar báti, og verst er þegar hann læðist að nóttu til yfir í annan bát og þú ert algjörlega grandalaus þegar að einn daginn segist hann bara vera ánægðari í einhverjum öðrum báti! ..

Trúnaðarbrestur – höfnun – skömm – reiði – gremja ..

Hvað er í gangi?

Æ, þetta átti ekki að fara svona!

Hvað getur þú gert í þínum báti? –

Jú, þú þarft auðvitað að jafna þig eftir uppgötvunina, hvort sem hún kom hægt og hljóðlega eða eins og þruma úr heiðskíru lofti. Þetta var ekki planið, en úr því svona fór þá er ekki að mæna yfir á hinn bátinn, bátinn sem maki (nú fyrrverandi maki) þinn fór yfir í – heldur halda fókusnum á þínum báti. Þú getur fengið hjálp við að róa, við að stýra – í flúðunum, en því fyrr sem þú sleppir tökunum á þeim sem vill ekki vera með þér í bátnum og hættir að reyna að senda til hans línu sem hann neitar að grípa í – og hefur engan áhuga á, því betra, því þá getur þú haldið áfram.

—

Nýtt námskeið: „Lausn eftir skilnað“ verður haldið í Lausninni http://www.lausnin.is Síðumúla 13, 3. hæð Laugardaginn 7. september nk. 9:00 -15:00 og síðan 4 tímar í eftirfylgni, mánudaga kl. 17:15 – 18:45.

Ekki er farið að skrá á námskeiðið en ef þú hefur áhuga á að fá tilkynningu um skráningu sendu þá póst á johanna@lausnin.is

Námskeiðsgjald verður 31.900.- (hægt að skipta greiðslu).

Að sama skapi er í boði námskeið „Lausn eftir skilnað“ fyrir karlmenn – og þegar nógu margir (lágmark 8) hafa komið á lista verður send út tilkynning hvenær það verður. Það hefur gefið góða raun. –

Aðal leiðbeinandi er ykkar einlæg – Jóhanna Magnúsdóttir!..

Fyrirgefning og foreldrar ..

Birt þann 16/07/2013 af johannamagnusdottir

Svara

Mér hefur ekki reynst erfitt að fyrirgefa í gegnum árin, þó að örli stundum í langrækni sporðdrekans í mér.

Það sem særir mig allra mest í framkomu fólks er þegar hún bitnar á þeim sem minna mega sín, þegar hún bitnar á börnum sem eru varnarlaus og stundum erum við að ræða hér framkomu foreldra við börn.

Foreldrar hafa svo mikið vald og svo lengi fram eftir aldri trúum við að mamma og pabbi séu óskeikul. Því vigta öll brot foreldris gegn barni margfalt á við það sem aðrir gera á hlut þess. Það hefur meiri áhrif og virkar oft sem „forritun“ til framtíðar.

Tilfinningar eins og höfnun og skömm ná oft að festa rætur hjá ungum börnum og fullorðið fólk er að glíma við þetta allt lífið í gegn og tekur þær með sér í sambönd, í hjónabandið og e.t.v. í samskipti í vinnu.

Óöryggið og vanlíðan er stundum „home-made“

Því miður.

En hvað gerum við í þessu?

Ef þú ert foreldri þá er að líta í eigin barm, skoða hvort að eitthvað af þínum orðum, verkum, hegðun er niðurbrjótandi, hvort að þú mögulega stundir ofbeldi í stað uppeldis. Hvað segir barnið þitt? – Hlustar þú á það?

Ef þú færð samviskubit af þessum lestri þá dokaðu við. Samviskubit er hvorki gott þér né öðrum. Það sem við gerum þegar við uppgötvum vankunnáttu, misktök eða að við vorum bara að nota sömu „uppeldis“ aðferðir og foreldrarnir, stundum án þess að vilja það og við höfðum jafnvel lofað okkur að gera það aldrei, er að við förum að gera öðru vís héðan í frá. Við getum ekki breytt fortíð.

Fyrirgefningin er því til okkar sjálfra sem foreldra, við fyrirgefum okkur vegna þess að við kunnum ekki betur eða vissum ekki betur, en þegar við vitum betur og sjáum hvað er rétt og hvað er rangt er tækifæri komið til að breyta. Ekki halda áfram því sem byggir ekki upp, ekki halda áfram meðvirkni með barni á þann hátt að þú takir frá því þroska þess eða ofdekrir. Það er ofbeldi líka og skemmir samskiptahæfni barns til framtíðar og hæfni til sjálfsbjargar.

Ef þú áttar þig á því að foreldrar þínir hafi ekki alltaf kunnað, hafi sagt og/eða gert hluti sem valda því að í dag ertu óörugg manneskja, týnd, upplifir oft höfnun – eða sektarkennd, svona til að nefna dæmi, þýðir það ekki að þú elskir ekki foreldra þína, ekkert öðruvísi en að þú elskar börnin þín. Þú þarft bara að sjá og viðurkenna ef það var eitthvað sem var vont og særandi og tók þig úr náttúrulegum farvegi barnssálarinn sem er alltaf frjáls og þarf ekki að aðlaga sig og tipla á tánum eftir dyntum mishæfra foreldra.

Þegar við skoðum fortíð er það ekki til að dæma heldur til að skilja af hverju hlutirnir eru eins og þeir eru, af hverju við erum eins og við erum og af hverju við bregðumst við eins og við gerum. Við þurfum að „grafa“ svolítið til að geta breyst. Það þurfa ekki að hafa verið nein áfölll, fjölskyldan getur hafa verið nokkuð „normal“ svona útávið. En í fæstum fjölskyldum hefur allt verið fullkomið og óaðfinnanlegt.

Við erum ekki að dæma, aðeins skilja.

Svo það þarf líka að fyrirgefa foreldrum ef þeir hafa sýnt einhverja vankunnáttu – vegna þess að þeir notuðu það sem fyrir þeim var haft.

Það sem við gerum með að læra og breyta öðruvísi er að rjúfa keðjuverkun.

Margir eiga oft í mesta strögglinu við að fyrirgefa sjálfum sér. Það er vegna þess að einhvers staðar (eflaust í bernsku og svo er því stundum viðhaldið af vankunnandi maka, af fjölskyldu, eða af samfélaginu í heild) að þeir séu ekkert endilega fyrirgefningarinnar virði? –

En hvað sagði ég í upphafi pistilsins?

„Það sem særir mig allra mest í framkomu fólks er þegar hún bitnar á þeim sem minna mega sín, þegar hún bitnar á börnum sem eru varnarlaus og stundum erum við að ræða hér framkomu foreldra við börn.“

Einhvers staðar þarna innra með þér er barn sem þarfnast fyrirgefningar þinnar, ekki láta þína eigin framkomu bitna á þessu barni, því í raun er það varnarlaust gagnvart þessum fullorðna aðila sem þú ert orðin/n.

Láttu þér umhugað um barnið innra með þér – og hættu að brjóta það niður.

Fyrirgefning er lykill og friðurinn fæst með fyrirgefningunni.

Auðmýkt, heiðarleiki og einlægni er síðan undirstaðan sem síðan er byggt á.

Segir þú „já takk“ við ógeðisdrykk? …

Birt þann 12/07/2013 af johannamagnusdottir

Svara

Við eigum mörg erfitt með að segja „Nei takk“ og segjum stundum „Já takk“ þegar við meinum Nei. Já, því miður er það þannig.

Við borðum matinn hennar ömmu því við viljum ekki særa tilfinningar hennar, jafnvel þó hann sé ótrúlega vondur. – Eða hvað?

Hér ætla ég þó ekki að ræða samskipti við ömmur, heldur á milli para eða hjóna.

Oft býður makinn upp á hegðun sem þér mislíkar. Oft, eða stundum skulum við segja. –

Því oftar sem þú segir „já takk“ – ekki upphátt endilega en þó í huganum við einhverju sem þér mislíkar, þvi´meira mislíkar þér við sjálfa/n þig. Þetta er keðjuverkandi og þú verður allta lélegri og lélegri í að segja nei takk og ferð að taka við ýmsu sem þú átt í raun ekkert að taka á móti.

Hvað ef að maki þinn blandaði nú drykk fyrir þig, edik, lýsi, súrmjólk og engifer skulum við segja og rétti þér hann og byði þér, eða jafnvel ætlaðist til að þú drykkir. Hvert væri svarið? – myndi það vera „já takk?“ eða „nei takk?“ Það þarf nú varla að spyrja að því.

Í þessu tilfelli væri nú varla um það að ræða að þú værir að sýna kurteisi eða vernda tilfinningar, þú værir kannski að gera þetta til að halda friðinn, makinn yrði til friðs ef þú bara drykkir drykkinn sem hann blandaði fyrir þig.

Stundum er ákveðin framkoma eins og ógeðisdrykkur, þér líður a.m.k. eins og eftir að hafa drukkið slíkan. Þá er að átta sig, virða sig nógu mikils til að segja „Nei takk, þetta er mér nú ekki bjóðandi.“

Kannski eru bragðlaukarnir orðnir dofnir? – Erfitt að skynja eða átta sig á hvað er ógeð og hvað er bara gott. Er ekki lýsi hollt? Er ekki engifer hollt? Drekka ekki sumir edik til að grennast? Súrmjólk, það þarf nú enginn að kvarta undan henni, eða kannski er hún full súr?

Kannski veistu bara ekkert í þinn haus og ekki viss hvað þér er bjóðandi og hvað ekki? –

Stundum erum við búin að venjast einhverju sem er vont.

Stundum þurfum við að leita ráða og biðja aðra um að smakka, ef að bragðlaukarnir eru orðnir dofnir af ógeðisdrykknum. Þá er gott að fá lánaða dómgreind, eða hitta einhvern sem er tilbúin/n að segja þér sitt álit. Ekki einhvern sem tiplar á tánum í kringum ykkur parið og þorir ekki að skipta sér af, heldur einhvern ómeðvirkan sem er tilbúin/n að segja hlutina hreint út.

Þá þarf líka að koma heiðarlega fram, heiðarlega við sjálfa/n sig og heiðarlega við þann sem um ræðir.

Það þarf yfirleitt tvo til að klúðra sambandi – það er sjaldnast bara einn sem ekki kann á samskiptin. Einn getur ýtt undir ókosti annars, að sjálfsögðu óvart og vegna kunnáttuleysis.

Hluti af því að stöðva slikt ferli er að átta sig á hvað manni er bjóðandi, hluti af því er að segja „Nei takk“ .. og sjá svo hvað gerist! …

„Ég er vinnufíkill, hvað á ég að gera?“ ..sagði maðurinn ..

Birt þann 12/07/2013 af johannamagnusdottir

Svara

Vinnufíkn er ein af þeim fíknum sem við stundum tilkynnum að við höfum – og erum bara þokkalega stolt af því. Jú, það þýðir að við erum dugleg og öflum jafnvel vel. Við erum ekki hangandi uppí sófa eða að mæla göturnar. – Það er dyggð að vinna „und arbeit macht frei“ eins og stendur einhvers staðar á kannski ekki svo góðum stað.

Það eru sannleikskorn í flestu, eins og að vinnan frelsi. Við þurfum að vinna til að alfa tekna til að hafa frelsti til að gera ýmsa hluti eins og að ferðast, frelsi til að eiga þak yfir höfuðið og annað slíkt. Frelsti til að geta leyft okkur ýmisllegt sem annars væri ekki hægt.

En í þessu gildir hinn gullni meðalvegur, – það er t.d. óþarfi að vinna svo mikið að við höfum efni á að fylla bílskúra eða geymslur af ónauðsynlegum hlutum sem kannski virka spennandi um stundarsakir. Eða eiga 50 pör af skóm sem við aldrei náum að nýta. Vinna svo mikið að hægt sé að kaupa allt fyrir börnin sem auglýst er – nýjasta dót sem fylgir nýjustu bíómyndinni – eða nýjasta forrit í tölvuna.

Það sem oft vill gleymast er forgangsröðin. Hvað skiptir þig raunverulega máli?

Hvað skiptir börnin þín raunverulega máli – eða hvað skiptir makann þig raunverulega máli?

Er það ekki tíminn þinn – er það ekki miklu frekar samvera með þér, en að þú sért stansllaust fjarverandi að „meika það?“ – og hvað er verið að meika?

Besta setning sem svona varðar er:

„Hvað gagnast það manninum að eignast heiminn en glata sálu sinni“ ..

Ef að vinnan er orðin flótti – flótti frá heimili – flótti frá samskiptum við fjölskyldu – flótti frá sjálfum sér jafnvel þá er hún orðin fíkn.

Ef þú ert komin/n með samviskubit yfir því að vera að vinna, þá er það slæmt mál, því þá getur vinnan varla verið að veita þér gleði. Hvað sem við erum að gera, við eigum að njóta þess.

Bókin „Munkurinn sem seldi sportbílinn sinn“ fjallar um mann sem gleymdi sér í vinnu og vaknaði upp of seint. Hann glataði tækifærinu á að umgangast fjölskyldu sína. Þessi bók er reyndar miklu miklu meira.

Fjölskyldan – maki – börn, nú eða stórfjölskylda og vinir er eitthvað sem aldrei skyoli taka sem sjálfsögðum hlut. Enda ekki hlutir.

Fólk er eins og blóm – og samskipti við fólk er eins og blóm, það þarf að vökva samskiptin, vissulega misjafnlega mikið.

Gjafir, stórar gjafir koma aldrei í stað samveru og tíma.

Mér var sögð sagan af stráknum sem spurði pabba sinn hvað hann fengi á tímann í vinnunni sinni. – Pabbinn svaraði ca. 3.800.- krónur.

Viku seinna kom stráksi aftur til pabba með lófann fullan af peningum sem hann hafði safnað, með 3.800.- krónur nákvæmlega og spurði: „Pabbi má ég kaupa hjá þér einn tíma?“ –

Hvað er þörf og hvað er nauðsyn?

Það má ekki gera lítið úr vinnusemi og dugnaði og við þurfum ölll salt í grautinn. Við þurfum húsaskjól, farartæki, möguleika á einhverjum kósýheitum, en íhugum vandlega hvort verið sé að vinna fyrir ónauðsynjum og þá hvort að sá tími fari til spillis.

Hver og einn þarf að átta sig á því þegar komið er yfir strikið, þegar vinnustaðurinn er orðinn „skálkaskjól“ fyrir að fara ekki heim – og þá felst afneitunin oft í því að þú verðir að vinna fyrir heimilinu og sért að draga björg í bú.

Eflaust ertu bara að vinna fyrir skilnaðinum þínum, því það er rándýrt að skilja bæði andlega og veraldlega.

Stundum er það þannig að sá sem er í burtu löngu stundum í vinnu reynir að bæta fjölskyldunni það upp með dýrum gjöfum. Svo er fjölskyldan aldrei nógu þakklát og sá vinnusami skilur ekkert í því og allir sitja uppi óánægðir.

Stóra spurningin er: „Hvað skiptir þig raunverulega máli?“ –

Ekki láta hluti – og það að eignast þá verða að stóra málinu í lífi þínu. Jú, kannski ef þú gerir það í samvinnu við fjölskyldunna, þið t.d. eruð saman að byggja húsið ykkar og hafið gaman af því. En allt sem sundrar fjölskyldum eða pörum þarf að skoða með gagnrýnum gleraugum.

Stóru spurningunum þarf að svara:

Af hverju er ég að vinna svona mikið og er það nauðsynlegt? –

Þarf ég að sanna eitthvað?

Þarf ég viðurkenningu vegna verka minna, hvað ef ég vinn minna – er ég þá nógu „merkileg/ur?“ ..

Hvað er verið að kaupa?

Hvernig er staðan á geymslunni – bílskúrnum – háaloftinu – fataskápunum.

Hvað vantar – raunverulega?

JÓHANNA MAGNÚSDÓTTIR,

Viðtöl messenger/skype: johanna.magnusdottir@gmail.com

Greinasafn fyrir flokkinn: Samskipti

Ertu að bíða eftir að Brad Pitt geri þig hamingjusama?

Getur samband gert þig hamingjusama/n?

Breyttu um viðhorf – NÚNA

Hvað átt þú skilið? …..

„Hvað þykist þú geta?“ ….

„Ég get það“ … nýtt námskeið í sjálfsrækt ;-)

Af hverju skammast ég mín? …

Æi .. þetta átti ekki að fara svona :-/ .. (auglýsing um næsta námskeið „Lausn eftir skilnað“)

Fyrirgefning og foreldrar ..

Segir þú „já takk“ við ógeðisdrykk? …

„Ég er vinnufíkill, hvað á ég að gera?“ ..sagði maðurinn ..